وهابیون اختلافات جدی فراوانی با امامان اهل بیت (علیهم‌السلام) دارند؛ به عنوان نمونه، وهابیت، توسل به ذات اولیاء الهی را ممنوع دانسته‌اند، ولیکن ائمه اطهار (علیهم‌السلام) فراوان توصیه به چنین توسلی فرموده‌اند؛ همین امر گواه مناسبی است که نشان می‌دهد وهابیون از مسیر اصیل اسلام ناب خارج شده و به انحراف رفته‌اند.

سردمداران وهابی، توسل به حق صالحین را ممنوع دانسته و از مصادیق بدعت تلقی کرده‌اند؛ حال آن‌که ائمه اهل بیت (علیهم‌السلام) از طرفداران توسل به حق صالحین بوده و حتی بدان توصیه فرموده‌اند.

جان، مال و ناموس مسلمانان و گویندگان شهادتین محترم است و کسی حق تعرض به آن را ندارد، اما وهابی‌ها با دلایل واهی، اقدام به تکفیر مسلمانان بی‌گناه کرده و مسلمانان زیادی را کشتند از جمله این‌که در دوره اول این فرقه، مسلمانانِ مناطقی از حجاز به‌دست این گروه سفاک بی‌گناه کشته شدند.

محمد بن عبدالوهاب خارجی تکفیری، قائل است که مشرکین زمان پیامبران، توحید ربوبی داشتند و خدا را به عنوان رب قبول داشتند و مشکل آنها در توحید الوهی (عبادی) بود، و شرک مشرکین زمان ما، بدتر از شرک مشرکین زمان پیامبر است؛ در حالی‌که آیات متعدد، دلالت دارد که مشرکین، در ربوبیت نیز مشرک بوده‌اند.

یکی از اصول اعتقادی که اهل سنت برای خود معرفی کرده‌اند، تقلید از یکی از ائمه چهارگانه (ابوحنیفه، مالک، احمد بن حنبل، شافعی) است، چنانچه کسی پایبند به این تقلید باشد، از اهل سنت به‌شمار می‌رود؛ ولی اگر تقلید نداشته باشد، از دایره اهل سنت خارج و به عنوان غیر مقلد و متسلف شناخته می‌شود و نمی‌توان عنوان اهل سنت را به وی داد.

بر اساس تجربیات، فرقه‌هایی که رنگ مذهبی دارند، خطرناک‌ترند؛ چون انگیزه مذهب خیلی نیرومند است؛ امروز بر اساس همین تحلیل است که غرب، داعش را راه‌اندازی می‌کند تا در مقابل اسلام بایستد. چون می‌داند هیچ فرقه غیرمذهبی نمی‌تواند در مقابل اسلام ایستادگی کند، لذا داعش را با رنگ و لعاب مذهبی ایجاد می‌کند.