احمد بن محمد بن صدیق غُماری از جمله عالمان سنی مذهبی است که در آثارش فراوان به عقاید فاسد ابن تیمیه و وهابیت تاخته است؛ نظریات او از آن جهت که توأم با متدها و روش‌های علمی است، قابل اتکا و اعتماد بوده است.

برای شناخت یک شخص اهل‌سنت از یک وهابی، کافی است که از او در مورد تقلید سؤال شود؛ اگر خود را پایبند به یکی از مذاهب حنفی، مالکی، شافعی و یا حنبلی دانست، او اهل‌سنت است و اگر گفت که ما تابع کتاب و سنت هستیم؛ او وهابی و یا دست‌کم، وهابی زده است.

رسول مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) همواره جایگاه والایی در میان مسلمانان دارند. این امر باعث شده است تا مسلمانان هنگام درخواست حاجات خود، نه تنها ایشان را واسطه در محضر پروردگار بدانند، بلکه ایشان را مجرای فیض الهی بدانند و از شخص پیامبر درخواست برطرف شدن مشکلاتشان را بکنند.

از جمله مواردی که وهابیان در مورد آن با نظر شیعه و اهل سنت مخالف است، مساله‌ی تبرک جستن به قبور و خاک قبر اولیاء الهی است. لذا شرطه‌های سعودی از تبرک زائران به قبر پیامبر (ص) جلوگیری می‌کنند، در حالی‌که سمهودی می‌گوید مسلمانان اجماع دارند بر این مساله که می‌توان به خاک قبر حضرت حمزه تبرک جست، چه رسد به قبر پیامبر(ص).

برخلاف آنچه وهابیون مطرح کرده‌اند، در کتب محدثین مطرح شیعه، روایاتی مبنی بر جواز استغاثه از اولیاء الهی، نقل شده است. از همین رو، متن دعای فرج را که توسط بسیاری از علمای شیعه، بیان شده است را می‌توان بعنوان دلیلی مناسب بر مشروعیت استغاثه از صالحین، تلقی کرد.

روایت عثمان بن حنیف، یکی از روایاتی است که بر مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی دلالت می‌کند؛ با توجه به اینکه بسیاری از حدیث شناسان مطرح اهل سنت، چون حاکم نیشابوری، ابن حبان، ابن خزیمه و احمد بن صدیق غماری به صحت سند این روایت تصریح کرده‌اند؛ ادعای بن عثیمین مبنی بر ضعف سند این روایت، مردود و ناصواب است.