بهائیت و استعمار
رهبران و پیروان فرقه‌ی بهائیت از ابتدای تشکیل این فرقه تا کنون، به جاسوسی برای بیگانگان پرداخته‌اند. شاید اسناد به جا مانده از لانه‌ی جاسوسی آمریکا در ایران که پرده از این روابط شوم برمی‌دارد، تنها یکی از هزاران اسناد این همکاری‌ها باشد. در زمان فعلی نیز، برخی از بهائیان بازداشت شده، به جاسوسی خود برای بیگانگان، اعتراف کرده‌اند.
نقش بهائیت در اشغال فلسطین، به پیش از تشکیل اسرائیل و همکاری رهبران این فرقه با انگلیسی‌ها و صهیونیست‌ها باز می‌گردد. زمین‌هایی که امروزه به عنوان باغ‌ها و اماکن مقدس بهائی در اسرائیل شناخته می‌شوند، حاصل همان خوش‌خدمتی است که اسرائیل با زور از مسلمان‌ها و حتی فرزندان بهاء گرفت و تقدیم تشکیلات بهائیت کرد.
«جاوید رحمان» گزارشگر ویژه و سابق سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، پیش از ترک مسئولیت خود و تعویض با «مای ساتو» ژاپنی، گزارشی ضدایرانی را با ادعای «نسلکشی» منافقین و بهائیان منتشر کرد. این گزارش که با اتهامات غلط به جمهوری اسلامی همراه بود را می‌توان آموزش خط سِیر فعالیت‌های ضدایرانی، به گزارشگر بعدی دانست.
پیش از تأسیس رژیم اشغالگر صهیونیستی در فلسطین، فرقه بهائیت تنها توانست در 20 کشور دنیا نفوذ پیدا کند. اما پس از تشکیل اسرائیل و سازمان جاسوسی موساد، به یک‌باره نفوذ بهائیت در کشورها، 21 برابر شد و به ادعای بهائیان به 224 کشور رسید! با چیدن پازل رابطه بهائیت و صهیونیست‌ها، به نتایج جالبی در همکاری مشترک این دو شجره خبیثه خواهیم رسید.
سفیران انگلیس و جمهوری مالت در سازمان ملل از مقاومت یمن خواستند تا بهائیان بازداشت شده در یمن را آزاد کنند. این چندمین بار است که بهائیان در یمن به جرم جاسوسی و تبلیغ و تجمعات غیرقانونی دستگیر می‌شوند. تشکیلات بهائیت برای پیشبرد جنگ نرم علیه یمن، پس از دستگیری هر تیم، تیم دیگری را برای پیشبرد جنگ علیه این کشور عضو محور مقاومت می‌فرستد.
عبدالبهاء در مکاتیب خود، تشکیل دولت یهودی در فلسطین را وعده پیامبران و بشارت پروردگار دانسته است. او سر و سامان یافتن یهودی‌ها به واسطه تشکیل اسرائیل را وعده داده و از مهاجرت یهودیان به فلسطین سخن گفته است. پیشوای بهائیت از تشکیل اسرائیل به روز آسایش و شادمانی تعبیر کرده و برای یاری صهیونیست‌ها در تحقق این وعده دعا کرده است.
عبدالبهاء در یکی از مکتوبات خود مدعی شد که اگر بهائیت نبود، ایران جایگاهی در دنیا نداشت و دنیا ایرانیان را قومی وحشی می‌دید و این بهائیت بود که تاج عزّت را بر سر ایران و ایرانی نهاد. اما چطور می‌شود بهائیتی که حتی دو قرن هم از تشکیل آن نمی‌گذرد، بخواهد معرّف ایرانی با تمدن چند هزار ساله در دنیا باشد؟
نویسنده کتاب سال‌های سکوت معتقد است بهائیان، روزهای سیاهی را پس از سقوط امپراطوری تزاری در روسیه از سر گذرانده‌اند؛ روزهای توأم با شکنجه، اخراج و اعدامی که تشکیلات بهائیت ترجیح داد بایکوت خبری شود. این درحالیست که تشکیلات بهائیت همواره با دروغ و بزرگ‌نمایی تلاش دارد تا سیمایی تاریک از ایران و شیعه به جهانیان ارائه دهد.
پیش از اشغال فلسطین به دست انگلیس و تشکیل اسرائیل، بهائیان از زمین‌های کشاورزی آباد و پرباری در آنجا برخوردار بودند که اینک خبری از سرنوشت آن‌ها در دست نیست. اما چگونه بیت العدلی که به بهانه حقوق بهائیان و به دنبال احیای زمین‌های تشکیلاتی، مصادره‌ای و تصرف در اراضی ملّی ایران غوغا به‌پا می‌کند، نسبت به زمین‌ها، نقض حقوق و آزادی بهائیان در فلسطین اشغالی سکوت را برمی‌گزیند؟
پیامبرنمای بهائیت در زمان حیات و پس از مرگ خود، تبلیغ در خاک عثمانی و شام را ممنوع اعلام کرده بود. اما پس از مرگ او، فرمانش به ممنوعیت تبلیغ در این نواحی توسط پیروانش زیر پا گذاشته شد. تشکیلات بهائیت همچنان به فرمان پیامبرنمای خود و قوانین رژیم صهیونیستی در ممنوعیت تبلیغ در فلسطین اشغالی پایبند است.
«فریدون وهمن» در مصاحبه با شبکه معاند مدعی شد که جمهوری اسلامی حتی یک سند نتوانست بر جاسوسی بهائیان ارائه دهد و تنها تعالیم بهائیت، موجب دشمنی با این فرقه شده است؛ این درحالی است که اسناد و قرائن بسیاری بر استفاده جاسوسی از تشکیلات بهائیت وجود دارد و تعالیم و سوابق خیانت‌آلود، موجب هوشیاری برابر این فرقه شده است.
بنابر ادعای بهائیان، عبدالبهاء برای حمایت از مردم فلسطین در دوران جنگ جهانی اول و هجوم استعمار انگلیس، از استعمار پیر پاداش گرفت و به لقب نایت هود یا شوالیه مفتخر شد. اما اگر واقعاً پیشوای بهائیت بخاطر کمک به مردم فلسطین و نه همکاری با استعمار پاداش گرفت، پس چرا امروزه تشکیلات بهائیت به او اقتدا نمی‌کند و زحمتِ کمک به مردم مظلوم غزه را به جان نمی‌خرد؟
از جنگ غزه بیش از چهار ماه گذشته است. این جنگ حدود صدهزار شهید و زخمی و دو میلیون آواره در 150 کیلومتری مرکز رهبری بهائیت، از خود به جای گذاشته و همچنان تشکیلات بهائیت، سکوت را برگزیده است؛ البته بهائیت در عین حال، سکوت در برابر به رسمیت نشناختن تشکیلات خود در ایران را جایز نمی‌داند!
«نازیلا قانع» گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل و عضو فرقه بهائیت، دین، اقدامات و اعمال دین‌داران و واکنش ایشان به بی‌حرمتی معاندین و منکرین و ... را به عنوان مصادیق نفرت‌پراکنی و خشونت بر مبنای دین تعریف کرد. عملکرد او به خوبی نشان می‌دهد که به عنوان یک بهائی، به دنبال تضعیف باورهای الهی و حمایت از ملحدین و دشمنان ارزش‌های وحیانی است.