یکی از نشانه‌های شباهت و اشتراک بهائیت و صهیونیست، مخفی‌کاری با هدف نفوذ و استیفای اهداف سلطه‌ طلبانه آنها است. از زمان کنفرانس بال در سال ۱۸۹۷م تا سال ۱۹۴۲م، صهیونیست‌ها به جای کلمه «کشور»، عبارت «کانون یهود» را به کار می‌بردند تا حساسیتی ایجاد نشود. بهائیت هم هدف حکومت‌‌خواهی خود را پنهان می‌کند و در پوشش سازمان‌های خیریه و مردم‌ نهاد وارد می‌شود.

در کنار ارتباط‌های پشت‌ پرده رهبران بهائیت با بزرگان صهیونیست و زمینه‌ سازی فکری کوچ فلسطینی‌ها و ایجاد کشور جعلی اسرائیل، پیشوایان بهائیت با نفوذی که در جامعه مسلمان فلسطین (به واسطه مسلمان جا زدن خود) داشتند، زمینه عملی اشغالگری صهیونیست‌ها را فراهم کردند.

ارتباط رهبران بهائیت با صهیونیست‌ها به سال‌های پیش از تصرف فلسطین به دست انگلیسی‌ها و تلاش برای ایجاد یک کشور یهودی باز می‌گردد. شواهد تاریخی از ارتباط و همکاری عبدالبهاء با زرسالاران یهودی پرده برمی‌دارد؛ ارتباط‌هایی که بعدها عبدالبهاء، به اسم پیش‌بینی آینده فلسطین، به خورد بهائیان داد.

عبدالبهاء از بهائیان خواست تا در قبال انقلاب‌های ایران، جانب بی‌طرفی را گرفته و در هیچ فتنه و فسادی مشارکت نکنند. اما وقتی به تاریخ کوتاه بهائیت می‌نگریم، چیزی جز مداخلة همراه با دورویی و خیانتِ بهائیت نمی‌بینیم. از زمان قاجار و جریان مشروطه‌خواهی گرفته تا پهلوی و جمهوری اسلامی، بهائیان نه ساکت نشستند و نه به نفع ایران گامی برداشتند.

عبدالبهاء، در پیامی خطاب به بهائیان سمرقند (که در اشغال روس‌ها) بود، از آنان خواست که رعایت مقتضیات حکمت را کرده و بنا بر سیاست کلّی بهائیت، از تبلیغ غیرمسلمانان خودداری کنند؛ اما چه دلیلی جز مقاومت اسلامی و غیرت شیعی در برابر استعمار بود که رسالت پیامبرنمای بهائی را هدف گذاری می‌کرد؟!

سازمان رهبری تشکیلات بهائیت، بهائیان ایران و یا کسانی‌که به ایران سفر کرده‌اند را از سفر به اسرائیل نهی می‌کند! در واقع تشکیلات بهائیتی که بهائیان ایرانی را به خاطر خوش خدمتی به رژیم صهیونیستی، از زیارت اماکن مقدسه‌شان نهی می‌کند، چرا بر قانون شکنی، خرابکاری و تلاش برای براندازی در ایران اصرار دارد؟!