پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هر سال با نزدیک شدن اربعین حسینی، میلیون ها زائر سوگوار، اعم از مرد و زن، کوچک و بزرگ، شیعه و غیر شیعه، عرب و عجم و حتی مسلمانان و غیر مسلمانان از کشورهای مختلف، از شهرهای مختلف عراق و دیگر کشورها حرکت می‌کنند تا در ایام اربعینِ خود را به کربلای معلی برسانند و در آن سرزمین آسمانی، بزرگ ترین همایش معنوی جهان را در محضر قدسی سیدالشهداء (علیه‌السلام) خلق کنند.

زیارت، در فرهنگ شیعه جایگاه بسیار عظیمی دارد و برای این عمل، ثوابها و پاداش های فراوان و بی شماری ذکر شده است. ظاهراً این موضوع در مورد زیارت امام حسین (علیه‌السلام) برجسته تر است. امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرماید: «مُرُوا شِیعَتَنَا بِزِیارَةِ قَبْرِ الْحُسَینِ فَإِنَّ إِتْیانَهُ یزِیدُ فِی الرِّزْقِ وَ یمُدُّ فِی الْعُمُرِ وَ یدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ وَ إِتْیانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ یقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ.(1) توصیه و امر كنید شیعیان ما را كه به زیارت قبر امام حسین (علیه‌السلام) حركت كنند؛ زیرا این زیارت، مایه زیادتی در رزق و عمر طولانی و رفع سوء و بدی خواهد بود. بلكه به زیارت حسین (علیه‌السلام) رفتن بر هر مؤمنی كه به امامت او معترف است، یك فریضه است.»

زیارت اربعین آثار اخروی و برکات دنیوی بسیاری دارد و معمولاً شیعیان مؤمن و خالص در برگزاری این آیین باشکوه اصرار می ورزند و استحباب این سنت در این روز جای هیچ گونه تردید و شبهه ای را بر جای نمی‌گذارد؛ زیرا ائمه هدی (علیهم‌السلام) و بزرگان علمای شیعه بر اقامه مراسم و زیارت اربعین تصریح فرموده‌اند.

رهنمود و سخنان علمای شیعه در مورد این روز:
علامه مجلسی می‌نویسد: «در اخبار، علت استحباب زیارت اربعین بیان نشده است؛ اما قول مشهور در بین اصحاب علم این است که علت استحباب این زیارت، بازگشت اهل بیت امام حسین (علیه‌السلام) در آن روز (بیستم صفر) از شهر شام به کربلا و همچنین ملحق کردن سرهای شهدا به اجساد مطهرشان به دست علی بن الحسین (علیه‌السلام) است.» علامه مجلسی در ادامه می‌گوید: «شاید هم علت استحباب زیارت در این روز، آن باشد که جابر بن عبدالله انصاری در چنین روزی از مدینه به کربلا آمده و به زیارت قبر شریف آن حضرت نائل شد؛ از این رو مستحب است به او تأسی کرد.»(2)

سید بن طاووس می نویسد: «چون اهل بیت امام حسین (علیه‌السلام) از شام به عراق رسیدند، به راهنمای کاروان گفتند: ما را از کربلا عبور دهید. هنگامی که اهل بیت (علیهم‌السلام) به قتلگاه رسیدند، جابر بن عبدالله انصاری و جمعی از بنی هاشم و مردان خاندان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را ملاقات کردند که برای زیارت قبر حسین (علیه‌السلام) آمده بودند. همه شروع به گریه و ناله کردند و بر صورت هایشان می‌زدند و به گونه‌ای عزاداری و نوحه سرایی می‌کردند که جگرها را آتش می‌زد. زنان منطقه عراق نیز نزد اهل بیت (علیهم‌السلام) آمدند و آنان نیز چند روزی عزاداری کردند.»

پی‌نوشت:
1. مجلسی، محمّد باقر، بحارالانوار، ج101، ص4، نشر مؤسسة الوفاء، چاپ دوم.
2. مجلسی، محمّد باقر، بحار الانوار، ج98، ص334، تحقیق: سید إبراهیم میانجی، محمد باقر بهبودی، چاپ سوم، دارالاحیاء التراث.
3. سید بن طاووس، اللهوف علی قتلی الطفوف، ص225، محقق: شیخ فارس تبریزیان حسون، نشر دار الأسوة، چاپ دوم.