گفت: ولی در ایران باستان، سهم دختر و پسر مساوی بود! گفتم: هرگز! در زمان ساسانی و در احکام زرتشتی آن دوران نیز، سهم پسران دو برابر سهم دختران بود. جالب‌تر اینکه همسر دومِ مرد و فرزندان او اصلا حقی از ارث نداشتند.

در کتاب «رویت پهلوی» که یک متن فقهی-حقوقی زرتشتی است، آمده است که اگر یک دختر 12 ساله شوهر کند، در صورتی که راضی به همبستری با شوهرش نشود، مرگ ارزان (مهدور الدم: سزاوار اعدام) می‌شود.

طبق قواعد دینی زرتشتی،‌ اگر مردى بمیرد و پسرى نداشته باشد، باید زنِ او را به نزدیک‌ترین خویشاوندان متوفّى بدهند، تا با یکدیگر همبستر شوند و پسری متولد شود و اگر میّت زن ندارد، از مال شخصى او باید زنى را به یکى از مردان خویشاوند میّت بدهند. پس پسرى که از این ازدواج حاصل شود، فرزند آن مرد میّت محسوب می‌شود!

در شریعت زرتشتی، آزار رساندن به بسیاری از جانداران و کشتنِ آنان کردار نیک محسوب می‌شود! برای نمونه در باور زرتشتی، در کالبد سگ آبی، روح مقدسی وجود دارد و بنا بر اوستا، وندیداد، فرگرد 14، بند 5-6، اگر کسی یک سگ آبی را بکشد، باید دَه‌ هزار مورچه، ده هزار لاک‌پشت، ده هزار مار، ده هزار قورباغه، ده هزار کرم خاکی، ده هزار مگس و ... را بکُشد تا گناهش آمرزیده شود! حال خود قضاوت کنید که اگر دین زرتشتی همچنان در ایران قدرت می‌داشت، آیا اثری از طبیعت و اکوسیستم باقی می‌ماند؟!

مهریه در احوال شخصیه زرتشتیان مقوله ای غیر قابل انکار است. هرچند موبدان امروزی جامعه زرتشتیان در اینکه مهریه را اثبات و رد کنند، اختلاف نظر دارند. برخی می‌گویند مهریه وجود دارد و باید ثبت رسمی شود. اما برخی می‌گویند که نیازی به این موضوع نیست.

در تقویم و گاهشماری مزدایی سال به دو فصل عمده تقسیم می‌شد. تابستان بزرگ که از آغاز فروردین شروع و تا پایان مهرماه می‌انجامید و هفت ماه بود. زمستان بزرگ که از آغاز آبان ماه تا پایان اسفند دوام داشت و شامل پنجه یا اندرگاه می‌شد. در فصل زمستان بزرگ به موجب کوتاه بودن روزها، هر شبانه روز به جای پنج گاه، به چهار بخش تقسیم می‌شد و یک گاه، یعنی گاه ظهر تا عصر (رپیتوینگاه) حذف شده و در هاونگاه جای می‌گرفت.