شخص‌ پرستی یکی از آسیب‌های جدی در فرقه اهل حق است. در این فرقه افرادی را چنان تشخص داده‌اند که آن‌ها را تا مقام الوهیت بالا برده و سخنان آن‌ها را در حکم وحی منزل تلقی می‌کنند. این در حالی است که کرامت و قداست این اغلب افراد ریشه در افسانه‌ها داشته و در هیچ یک از منابع تاریخی و متون دینی نامی از این افراد برده نشده است.

آموزه‌های فرقه‌های انحرافی سرشار از تعارض‌ها و مخالفت‌ها با شریعت الهی و احکام عقلی است؛ از طرفی این تعارض‌ها و مخالفت‌ها برای افراد عادی نیز قابل‌ درک و فهم است، به همین جهت، به شیوه مخفی‌ کاری روی آورده‌اند.

از نشانه‌های عرفان‌های کاذب و فرقه‌های انحرافی بی‌توجهی به احکام شرعی و تکالیف الهی به بهانه‌های مختلف از جمله پوسته انگاری شریعت است با این توجیه که شریعت پوسته و حقیقت مغز آن است و هر گاه به مغز رسیدیم دیگر نیازی به پوست نداریم و آن را دور می‌اندازیم.

فرقه‌های انحرافی، از حربه‌های مختلفی برای جذب افراد استفاده می‌کنند؛ از شهود و مکاشفه و یا الهام به‌عنوان دست آویزی برای حقانیت خود تأکید ویژه‌ای دارند و پیروان ساده‌دل و زودباور خود را با ادعاهایی که غالباً دروغ است منحرف می‌کنند.

در ارتباط فرقه اهل حق با نظام اسلامی، پیروان این فرقه را می‌توان به دو جریان سنتی و یارسانیزم تقسیم کرد که جریان سنتی آن همواره همراه انقلاب اسلامی بوده، اما جریان یارسانیزم در حوادث مختلف از جمله اغتشاشات اخیر، مخالفت خود با حاکمیت را نشان داده اند.

فرقه اهل حق روز هایی از سال را عید دانسته و در آن روز با آداب و مراسم خاصی به جشن و نیایش می پردازند. عید روز پادشاهی و جشن یاران قول طاس از اعیاد مخصوص و مهم این فرقه می باشد.