پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اگر بگوییم که صهیونیست و بهائیت دارای یک ماهیت و هر دو دشمن ادیان الهی و بشریت هستند، سخنی گزاف نیست؛ چرا که با نگاهی به مشخصات این دو، به شباهت‌های عجیبی پی می‌بریم:

از بارزترین شباهت‌های فرقه بهائیت و صهیونیست، می‌توان به مخفی‌کاری و پنهان‌کاری هر دو، برای نفوذ و فراهم کردن اهداف سلطه‌طلبانه خود اشاره کرد.

شاید تا به حال، واژه آنوسی‌ها به گوشتان خورده باشد، آنوسی یا آنوسیم ‌(אנוסים)، در لغت عبری جمع «آنوس» و به معنی «مجبور شدگان» است و در اصطلاح به فرد یهودی گفته می‌شود که به اجبار یا اختیار، در ظاهر به دین دیگری در می‌آید، ولی در باطن همچنان به دین خود پایبند است.

هرچند بهائیت مدعی است که در فرقه آنها تقیه و پنهان کردن عقیده وجود ندارد، اما با تعابیر دیگری مثل حکمت، در ظاهر تغییر عقیده می‌دهند و با نفوذ، سعی در تحقق اهداف و منافع بهائیت دارند.[1]

از عبدالبهاء، دومین رهبر فرقه بهائیت گرفته تا افرادی نظیر عبدالرزاق، بهائیانی بودند که با مسلمان جا زدن خود، در جامعه اسلامی نفوذ کردند و ضربه‌های پیدا و پنهانی در لباس اسلام، به اسلام وارد ساختند.[2]

از زمان کنفرانس بال در سال ۱۸۹۷م تا سال ۱۹۴۲م، صهیونیست‌ها ترجیح می‌دادند به جای کلمه «کشور»، عبارت «کانون یهود» را به کار برند؛ زیرا به کارگیری عبارت «کشور»، قطعاً از هر سو، اعتراض‌ها را برمی‌انگیخت.

مشابه این رفتار نیز دقیقاً در بهائیت نمود دارد؛ آنجایی که فرقه بهائیت «تشکیلات» خود را «جامعه» بهائی می‌خواند و در پوششngo ها و سازمان‌های مردم‌ نهاد وارد می‌شود، اما در عین حال بر اساس متونش، هدف براندازی و به دست‌گیری حکومت‌ها را دنبال می‌کند.[3]

از طرفی صهیونیست‌ها با تشکیل گروه‌های ضربت تروریستی، نظیر اشترن و ایرگون تحت حمایت بریتانیا، مشغول ترور و ایجاد وحشت بین فلسطینیان شدند، اما چندی بعد به ولی‌نعمت خود، بریتانیا هم رحم نکرده و حتی سربازان انگلیسی را ترور می‌کردند.

مشابه این رفتار هم در بهائیت دیده می‌شود؛ آنجا که تا پیش از سرنگونی عثمانی، ثناگوی آن بودند و امپراطوری عثمانی را «خلافت محمّدیه» می‌خواندند؛ اما در آستانه پیروزی انگلیس‌ها، تغییر موضع داده و عثمانی را «حکومت ستمگر» لقب دادند و با تأمین آذوقه ارتش مهاجم، نشان سلطنتی انگلیس نیز دریافت کردند.[4]

در بُعد مخفی‌ کاری و پنهان‌ کاری، دو جریان صهیونیست و بهائیت، پس از نفوذ در جوامع هدف، با خیانت، سعی در استیفای منافع خود داشته و دارند. شاید توجه به همین شباهت‌ها و وحدت رویه‌ها بوده که «روحیه ماکسول» (همسر سوم رهبر بهائیان)، بهائیت را به حلقه‌های به یکدیگر پیوسته زنجیر و امتداد صهیونیست تشبیه کرده است.[5]

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، بی‌جا، مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج2، ص170؛ همان، ج2، ص171.
[2]. جهت مطالعه بیشتر به مقالات «عبدالبهاء سرمشق زیرکی بهائیان» و «حسینیه بهائی ها در قم» بنگرید.
[3]. ر.ک: شوقی افندی، ظهور عدل الهی، ص32.
[4]. ر.ک: شوقی افندی، قرن بدیع، بی‌جا: مؤسسه ملّی طبوعات امری، 122 بدیع، ج3، ص299.
[5]. مجله اخبار امری سال 1340 شماره دی ماه صفحه 601.