پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در فیلمی که به مناسبت سالمرگ عبدالبهاء توسط نهاد رهبری بهائیت بیت العدل ساخته شد، عبدالبهاء به عنوان بهترین الگو و سرمشق عالم معرفی شد؛ چنان که در معرفی این فیلم می خوانیم: «فیلم سرمشق عالمیان با نقل خاطرات برخی از افراد که زندگی شان در مسیر مشارکت در بهبود اجتماع به واسطۀ تعامل با حضرت عبدالبهاء متحول شده، جایگاه منحصر به فرد حضرت ایشان را به عنوان پناهگاه و مأمنی برای بشریت به تصویر می‌کشد. این فیلم همچنین برخی از اصول جهانی را که در گفتار و عمل حضرت عبدالبهاء تجسم می‌یافت مرور می‌کند؛ اصولی که هدایت‌ کننده یک جنبش جهانی، متشکل از افراد، جوامع و مؤسساتی است که در خدمت به بشریت از ایشان الگو می‌گیرند.»[1]

اما با نگاهی گذرا بر زندگی این پیشوای بهائی، در می یابیم که او می تواند الگوی خوبی برای عالمیان در چند زمینه باشد:

اول: عبدالبهاء بهترین الگو برای زیرکی پیروانش در تغییر قبله سیاسی است. او به عنوان پیشوا و الگوی دینی بهائیان شخصیتی ماهی صفت داشت و با تغییر غلبه قدرت های سیاسی مدام رنگ عوض می کرد. عبدالبهاء در زمانی که سایه قدرت امپراطوری عثمانی را بر سر خود می دید، به ثنانگویی حاکمان آن می پرداخت و برای دوام شوکتش دعاگویی می کرد.[2] در عین حال پیروانش را به دعاگویی دشمن عثمانی ها، امپراتوری روس تزار فرا می خواند![3] با غلبه سلطه انگلیس نیز این سرمشق بهائیان، رفتن زیر سایه او را برگزید و با ابراز نوکری خود، به قبلی ها پشت کرد.[4]

دوم: الگو و سرمشق بهائیان در واقع مهره ابرقدرت ها و جاسوسی بین المللی بود. او که به ظاهر شعار صلح و دوری از سیاست می داد، پنهانی در زمینه اشغال فلسطین به دست ارتش مهاجم انگلیس نقش ایفا می کرد.[5] عبدالبهائی که از صداقت و وفا دم می زد به ساکنان اصلی فلسطین هم خیانت کرد و در زمینه سازی اشغالگری صهیونیست ها نقش داشت.[6] سرمشق بهائیان از وطن دوستی سخن می گفت و در عین حال وطن و زادگاه خود ایران را در آمریکا به حراج می گذاشت.[7]

سوم: عبدالبهاء سعی کرد در خدمت به نظام های دیکتاتوری و طاغوت ها، سرمشق ظلم پذیری شود. او در مخالفت با آزادی خواهی به تبعیت از پدر خود، آن را کار حیوانات می دانست [8] و اطاعت از حاکمین را به خاطر موهبت الهی قدرت به آنان لازم برمی شمرد: «حقّ جلّ و عزّ مملكت ظاهره را به ملوک عنايت فرموده بر احدی جائز نه (: نیست) كه ارتكاب نمايد امری را كه مخالف رأی رؤسای مملكت باشد.»[9]

چهارم: الگو بهائیان پیشوای مسلکی بود که ظاهراً در آن تقیه حرام و امری ناپسند معرفی می شد، اما خود و پیروانش همواره عقایدشان را کتمان می کردند.[10] پنهان کاری هایی که عبدالبهاء را به عنوان نمونه برجسته ریاکاری و عوام فریبی به دنیا معرفی می کند. در واقع عبدالبهاء سرمشق خوبی در دورویی حرف و عمل در اظهار و کتمان عقیده بود.

با این حال چرا باید عالمیان از الگوی بهائیان در زیرکی، ماهی صفتی، نوکری برای ابرقدرت ها، خدمت به نظام های طاغوتی، پنهان کاری و عوام فریبی سرمشق گیرند؟!

پی‌نوشت:
[1]. به نقل از رسانه های تشکیلات بهائیت.
[2]. ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، نسخه الکترونیکی، ج 2، ص 312.
[3]. ر.ک: سلیمانی، مصابیح هدایت، بی‌جا: چاپ لجنه، بی‌تا، ج 2، ص 282.
[4]. ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، مصر: چاپ فرج الله زکی کردی، چاپ اول بسعی فانی، 1921 م، ج 3، ص 347.
[5]. جهت مطالعه اسناد، بنگرید به مقاله: روایت لیدی بلامفیلد از نقش عبدالبهاء در شکست عثمانی
[6]. جهت مطالعه اسناد، بنگرید به مقاله: عبدالبهاء و اتصال بهائیت به صهیونیسم
[7]. ر.ک: عباس افندی، خطابات، مصر: به همّت فرج‌الله زکی الکردی، 1920 م، ج 2، ص 30.
[8]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه الکترونیکی، صص 117-116، بند: 123.
[9]. حسینعلی نوری، اقتدارات و چند لوح دیگر، نسخه الکترونیکی، ص 324.
[10]. ر.ک: اشراق خاوری، رحیق مختوم، بی جا: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 131 بدیع، ج 2، ص 171.