وهابیون هرگونه خضوع و خشوعی در برابر مخلوقات را از مصادیق عبادت غیرالله و شرک به خدا دانسته‌اند؛ حال آن‌که به تصریح مرحوم کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) تحقق عبادت، وابسته به نیات افراد است و تا زمانی که انسان در نیت افعالی که انجام می‌دهد، قصد عبادت نداشته باشد، مرتکب عبادت غیرالله نشده است.

شیخ جعفر کاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) در بخشی از نامه ای که خطاب به عبدالعزیز بن سعود نوشته است، مراد از «کفر» که در لسان ادله شرعی، درباره برخی از معاصی به کار رفته است، را کفر صغیر دانسته که از دایره دین خارج نمی‌‌کند.

شیخ جعفرکاشف الغطاء (رحمه‌الله‌علیه) در نامه مهمی که برای عبدالعزیز بن سعود نگاشت، به مطالب مهمی متذکر می‌شود؛ در فصل اول این نامه، آمده نیت انسان در حکم اقوال و افعالش دخیل است. بنابراین اگر انسان، در قول و یا فعلش، قائل به الوهیت و ربوبیت غیرالله باشد، دچار شرک و عصیان شده است، ولی اگر چنین اعتقادی در کار نباشد، اشکالی بر قول و یا فعل انسان بار نمی‌شود.

محدثین شیعه، روایات فراوانی را از ائمه اهل بیت (علیهم‌السلام) نقل کرده‌اند که بر مشروعیت استغاثه از اموات دلالت می‌کنند؛ از همین‌رو مشخص می‌شود قول وهابیون مبنی بر ممنوعیت استغاثه از اموات، قولی باطل و به دور از حق بوده است.

وهابیت برای مشرک دانستن مسلمانان، افعال انسان‌ها را به دو قسم تقسیم کردند: افعالی را که فقط خدا می‌تواند انجام بدهد، لذا خواستن آن از غیر خدا شرک است و افعالی را که انسان‌ها هم می‌توانند انجام دهند، لذا خواستن آن از غیر خدا شرک نیست؛ در حالیکه طبق آیات و روایات، این تقسیم بندی وهابیت از اساس بدعت است و سر از شرک در می‌آورد.

یکی از بدعت‌های وهابی‌ها این است که اعمال مستحبی و مباح مسلمانان، هم‌چون استغاثه، توسل، طلب شفاعت و ... را شرک و بدعت می‌دانند، و افکار و رفتار مشرکین را بر اعمال مسلمانان تطبیق می‌‌دهند و آن‌ها هم‌چون خوارج، آیاتی را که در حق مشرکین نازل شده را حمل بر مسلمان می‌کنند.