متن مقاله
یکی از اختلافات بسیار بزرگی که بین وهابی‌ها و مسلمانان وجود دارد، تبرک جویی به قبور و هم‌چنین استفاده از تربت ایشان برای شفاء است، این فرقه خارجی (از دین خارج شده)، شیعیانی را که از تربت سیدالشهداء استفاده می‌کنند، بدعت‌گذار و مشرک می‌خوانند؛ وهابی‌ها معتقدند که این تبرک‌جویی بدعت و در برخی موارد شرک است و به شدت از تبرک جویی به قبر اولیاء نهی می‌کنند؛ در حالی‌که با مراجعه به کتب خود سلفی‌ها و متاثرین از اندیشه ابن تیمیه، می‌توان جواب وهابیت را داد.
برای نمونه ناصرالدین دمشقی (متوفای 842) در کتاب معروف خود با عنوان «الرد الوافرعلی من زعم ان ابن تیمیه کافر» که در دفاع از ابن تیمیه نگاشته است، به نقل از ابن سراج الدین بغدادی آورده است که وی برای شفا یافتن چشم دخترش خاک قبر ابن تیمیه را به چشم وی مالید و او خوب شد، وی در این باب تصریح دارد: «علی بن عبدالکریم بن شیخ سراج الدین، من را به چیز عجیبی خبر داد، وی گفت: در دوران جوانی دختری داشتم که دچار نابینایی شد، ما نسبت به ابن تیمیه که دوست پدرم بود، اعتقاد داشتیم، پدرم به خانه ما آمد و فرزندم را در این حال دید، پس من با خودم گفتم که مقداری از خاک قبر ابن تیمیه را به چشمان وی بمالم؛ چرا که چشم درد وی طولانی شده است، در حالی‌که فکر می‌کردم این کار فایده‌ای ندارد، پس نزد قبر ابن تیمیه رفتم، دیدم شخص بغدادی را که خاک قبر ابن تیمیه را در کیسه‌ای جمع می‌کرد، از او پرسیدم چرا این خاک‌ها را جمع می‌کنی؟گفت: فرزندانی دارم که دچار نابینایی هستند که این خاک‌ها را برای شفای چشمان آن‌ها می‌خواهم؛ پرسیدم آیا فایده‌ای هم داشته؟ گفت: بله! پس یقین من بر این کار بیشتر شد، مقداری از این خاک را برداشتم و به چشم فرزندم مالیدم، فرزندم خوابید، پس خوب شد.»[1]
این همه هیاهویی که وهابی‌ها علیه سایر مسلمانان در باب تبرک به قبور اولیاء دارند، با سیره پیشینیان خود منافات دارد، چرا که این‌ها به شدت با تبرک جویی به قبر پیامبر (صلی‌الله‌و‌علیه‌و‌آله) و اولیاء مخالفت می‌کنند و کتاب‌ها در این باب نوشته‌اند، در حالی‌که به این موارد هیچ اشاره‌ای نکرده‌اند، و این چیزی جز کینه و عداوت این گروه خبیث به اهل‌بیت را نمی‌رساند!!!

پی‌نوشت:

[1]. ابن ناصر الدین دمشقی، محمد، الرد الوافرعلی من زعم ان ابن تیمیه کافر، ص136-135، الشاویش، زهیر، ناشر: مکتب الاسلامی، بی تا. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

نویسنده: علی اکبر لطفی