شبهه
وهابی‌ها می‌گویند: وقتی خداوند از رگ گردن نزدیک‌تر است و صدای ما را می‌شنود و می‌توانیم امور خودمان را از او بخواهیم، چرا از واسطه‌ها بخواهیم؟ واسطه بردن نزد خداوند متعال، کار مشرکین است.

پاسخ
اولاً: مشرکین واسطه‌های خودشان (بت‌ها) را عبادت می‌کردند؛ چنان‌چه خداوند متعال می‌فرماید: «أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ.[زمر/3] آگاه باشید! که دین خالص، ویژه خداست، و آنان که به جای خدا، سرپرستان و معبودانی برگزیده‌اند [و می‌گویند:] ما آنان را جز برای این‌که ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک کنند، نمی‌پرستیم. بی‌تردید خدا میان آنان [و مؤمنان] درباره آن‌چه که اختلاف می‌کنند [و آن آیین توحید و شرک است] داوری خواهد کرد؛ قطعاً خدا آن کس را که دروغ‌گو و بسیار ناسپاس است، هدایت نمی‌کند.»
بنابراین، مشرکین بت‌های خودشان را عبادت می‌کردند و از آن بت‌ها نصرت، عزت، رزق و ... می‌خواستند، ولی هیچ مسلمانی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و اولیای الهی را عبادت نمی‌کند و قائل هستند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به اذن الله، واسطه است، بر خلاف بت‌ها که من دون الله یا مع الله عبادت می‌شدند.
البته قابل تذکر است که خداوند متعال در پایان همین آیه می‌فرماید: همین تقرب به خدا را دروغ می‌گویند و خداوند دروغ گو و ناسپاس را هدایت نمی‌کند؛ یعنی آن‌ها را به‌خاطر خود بت عبادت می‌کردند، نه به‌خاطر تقرب به خداوند، لذا خداوند آن‌ها را دروغ‌گو می‌داند.

ثانیاً: کسی‌که این سؤال را می‌پرسد، معنای واسطه‌ها را متوجه نشده است؛ به طور خلاصه باید گفت که خداوند بسیاری از امور خود را به وسیله واسطه‌ها انجام می‌دهد؛ مثلا:
خداوند تعالی وحی را به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) می‌رساند، با واسطه جبرئیل امین (علیه‌السلام).
خداوند متعال امور را تدبیر می‌کند، به واسطه فرشتگان تدبیرگر: «فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً.[نازعات/5] و آن‌ها که امور را تدبیر می‌کنند!»
خداوند متعال امر خود را بین مردم تقسیم می‌کند، به واسطه فرشتگان تقسیم‌گر امر: «فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً.[ذاریات/4] و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‌کنند.»
خداوند متعال انسان‌ها را به دنیا می‌آورد، به واسطه پدر و مادر.
خداوند متعال ما را از گرسنگی نجات می‌دهد، به واسطه کشاورزی که گندم می‌کارد و نانوایی که نان تهیه می‌کند.
بنابراین نظام واسطه را خود خداوند تعالی قرار داده و به آن نیز در قرآن تصریح کرده است. همین نظام واسطه، در توسل و شفاعت نیز وجود دارد.
خداوند متعال به صراحت می‌فرماید که برای استغفار از گناهان، سراغ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بروید تا ایشان برایتان دعا کند:
«وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا.[نساء/64] و اگر به هنگامى‌كه مرتكب گناهى شدند، نزد تو آمده بودند و از خدا آمرزش خواسته بودند و پيامبر برايشان آمرزش خواسته بود، خدا را توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند.»
برخی می‌گویند این آیه مربوط به زمان زنده بودن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) است؛ بر فرض که این‌گونه باشد، سؤال این است که اگر خداوند تعالی که از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است و خودش از مردم خواسته که او را بخوانند، چرا دستور داده که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را در زمان زنده بودنشان واسطه قرار دهند؟ مگر خداوند نزدیک نیست، چه حاجت به واسطه قرار دادن است؟!!!
مگر خداوند صدای استغفار ما را نمی‌شنود، چرا پیامبر را در زنده بودنشان، واسطه قرار دهیم؟!
این‌ها نشان می‌دهد که خداوند خودش واسطه بودن افراد صالح را برای نجوا دوست دارد و هیچ منافاتی با نزدیک بودن خداوند و شنیدن صدای ما ندارد. بلکه واسطه شدن افراد مقرب در حاجت خواهی، دعا را زودتر به مرتبه اجابت نزد خداوند متعال می‌رساند.