اعتقاد توسل به اموات، یکی از اعتقاداتی است که در میان مذاهب اسلامی جایگاه ویژه ای دارد؛ اما وهابیون بر خلاف نظر مشهور و مستند بزرگان مذاهب اهل سنت، هر مسلمانی را که معتقد به توسل به اموات باشد را مشرک و کافر می دانند. درحالی که علمای مذاهب چهارگانه اهل سنت معتقد به جواز توسل هستند.

بسیاری از عالمان اسلامی بر خلاف رویه وهابیت، طلب کردن چیزی از اموات را مشروع دانسته‌اند؛ چنان‌که داود بن سلیمان نقشبندی از علمای سنی مذهب عراق، با استناد به ادله‌ای از قرآن، سنت و کلام علمای اسلامی درصدد اثبات مشروعیت درخواست کردنِ از اموات است.

عبدالرحمن دمشقیه، با ادعای این‌که سلف امت پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به ایشان توسل نکرده‌اند، مدعی ممنوعیت توسل به صالحین پس از رحلتشان شده است؛ حال آن‌که روایاتی مبنی بر توسل سلف امت، به پیامبر پس از وفات آن حضرت وجود دارد؛ هم‌چنین ترک فعل، دلیلی بر حرمت نیست و صرفاً بر عدم وجوب آن فعل دلالت دارد.

یکی از دوستان عزیز اهل‌سنتم مدعی بود که مقوله توسل، پس از وفات نزد اهل‌سنت جایز نیست و بر این امر ادعای اتفاق اهل‌سنت را داشت و از این‌روی در کامنتی در ذیل پست همین امر را متذکر شد. این در حالی است که در کتب اهل‌سنت توسل به پیامبر (ص) پس از وفات امری ثابت و مشروع است که به عنوان مثال می‌توان به کتاب المهند علی المفند اشاره کرد.

بسیار شنیده‌اید که وهابی‌ها با زیارت اموات، توسل به انبیا و اولیا، طلب شفاعت از آنان و... مخالف هستند. کسانی که به مکه و مدینه مسافرت کرده‌اند، شاهد رفتار غیر اخلاقی پلیس‌های وهابی بوده‌اند که زائرین را با کلماتی چون «مشرک» ، «کافر» مورد سرزنش قرار می‌دهند. اکنون سوال این است که چرا وهابی‌ها با زیارت، شفاعت، توسل و... مخالف هستند؟ یکی از علل، مربوط به سماع موتی است.

وهابیت معتقدند که طلب حاجت از شخصی که قدرت بر آن کار نداشته باشد شرک است. به همین جهت استغاثه و طلب حاجت از اموات و اولیاء را جایز نمی‌دانند. آیت الله سبحانی در پاسخ می‌گوید: تفاوتی بین درخواست از میت یا زنده نیست، زیرا خداوند به امور غیبی نیز قدرت داده است و در صورتیکه قدرت از ناحیه خداوند باشد شرک نیست.