اسلام ناب
عمده‌ترین و اساسی‌ترین دلیلی که احمدالحسن بصری برای امامت و مهدویت خود ارائه نموده، استناد به حدیثی از امام صادق (علیه السّلام) و ایشان از پدران بزرگوارش است که از آن به حدیث «مهدی‌های دوازده‌گانه» یا «دوات و قلم» یاد می‌کنند که چون این حدیث، یادآور حدیث دیگری است بهتر است از آن به «حدیث وصایت» یاد کرد.
احمدالبصری خود را حجت خدا بر خلق و پس از اهل‌بیت (علیهم السّلام) اعلم الناس به قرآن، تورات و انجیل خواند و به همین‌رو، اوامری مبنی بر لزوم عدم تقلید از مراجع عظام صادر نمود و با وجود کذب بودن ادعاهایش و عدم برخورداری از پایه‌ی علمی مناسب، اما با علم اصول، فلسفه، منطق، «رجال و سندشناسی» به مخالفت و این دروس را بدعت خواند.
احمدالبصری طی سال‌های حضورش در نجف، دو سال با حوزه شهید صدر در تماس بوده، اما در آن تحصیل نکرده و به زعم یارانش پس از دیدن حضرت مهدی (عج) در رؤیا و خواب‌های متعدد، به اصلاح امور پرداخته است. پس از دعوت‌های مخفیانه و فریب برخی افراد ساده‌لوح، با ادعای داشتن فرمان از سوی حضرت مهدی دعوت خود را در نجف اشرف آشکارا آغاز کرد.
طرفداران یمانی دروغین به پیروی از سرکرده‌ی خویش مدعی هستند علم رجال که در مقام اعتباربخشی به روایات است، بدعت می‌باشد و نباید ارزشی برای آن قائل شد؛ بر همین اساس، ما نیز می‌توانیم همین سخن واهی آنان را در احتجاج با خودشان، به‌کار برده و از روایات ضعیف استفاده کنیم؛ در روایتی آمده است هیچکدام از یاران امام زمان از بصره نمی‌باشند.
فرقه‌های انحرافی، به‌ویژه آنان‌که به‌نوعی مدعی بابیت و مهدویت هستند، مشترکات فراوانی با جریان مدعی یمانی دارند، مانند پنهان بودن سرکرده فرقه از دید عموم، برای مخفی نگه‌داشتن ضعفشان از دید عموم؛ ادعای پلکانی و صعودی در عقاید، و زیر سؤال بردن رسالت فقها و علما در عصر غیبت، که این موارد ازجمله آن‌ها هستند.
پُل دِیویس (Paul Davies) متخصص فیزیک نجومی (astrophysicist) از بریتانیا: قوانین فیزیک نشان می‌دهد که (جهان و قوانین آن) محصول یک طراحی فوق العاده مبتکرانه است. جهان واقعاً باید یک هدفی داشته باشد و اسناد و مدارک فیزیک با قدرت نشان می‌دهد که این هدف، شامل ما نیز می‌شود (و ما نیز بخشی از آن هدف هستیم).
برخی از گروه‌های افراطی شیعی که اکنون بیشتر با نام «شیعه انگلیسی» مشهور هستند، با تمسک به برخی از آیات و روایات سب و ناسزا و فحاشی به مقدسات دیگر مذاهب را جایز می‌دانند، در حالی‌که اسلام هیچ‌گاه فحش و ناسزا را جایز ندانسته است. خداوند تبارک و تعالی به مسلمانان دستور می‌دهد به مقدسات مشرکین توهین نکنید.
یا على در اوّل و وسط و آخر ماه با همسرت نزدیكى مكن، زیرا در این اوقات جنون و جذام و فلج اعضا یا ناقص العقلى بر همسر و فرزندش هجوم كند و بعد از ظهر نیز با همسرت مقاربت نكن، زیرا اگر فرزند نصیبتان شود چپ چشم باشد و شیطان را خوش آید كه فرزندان آدم چپ چشم باشند و در حین مقاربت سخن مگو زیرا ممكن است، فرزندى كه بوجود آید لال باشد.
فرانسیس فوکویاما: شیعه پرنده‌ای است که افق پروازش بسیار بالاتر ازتیرهای ماست. پرنده‌ای که دو بال دارد؛ یک بال سبز و یک بال سرخ. بال سبز آن، «مهدویت و عدالت‌خواهی» و بال سرخ او، «شهادت‌طلبی» است که «ریشه در کربلا» دارد. این دو بال، شیعه را فناناپذیر کرده است و زرهی به نام «ولایت‌پذیری» به تن دارد که با آن قدرتش دوچندان می‌شود.
حمایت ایالات متحده امریکا از اسلامِ یزیدیِ داعشیِ سعودی خود نشانگر این است که آن اسلام، اسلام حقیقی نیست. بلکه یک نسخه جعلی و دروغین از اسلام است که مستکبرین می‌کوشند آن را جایگزین اسلامِ حقیقی کنند. برخی نیز در ایران، فریب همین سناریو را خورده‌اند و برخی مزدورانِ خودفروخته نیز به اندک قیمتی شرف خود را به حراج گذاشته و رفتارهای تکفیری‌ها را به پای اسلام می‌نویسند. کدام عاقل باور می‌کند که امریکا، حامیِ اسلامِ واقعی باشد؟!
مرجع رجالی زمان حاضر حضرت آیت الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی که یکی از مراجع تقلید شیعه نیز می‌باشد می‌فرماید: تأییدات غیبی که از طرق معتبر درباره‌ی زیارت عاشورا رسیده، به خودی خود بر اعتبار این زیارت شریفه دلالت دارد. همچنین سند ذکر شده در کتاب مصباح المتهجد [اثر شیخ طوسی] در خصوص این زیارت صحیح است.
در زیارت عاشورا می‌خوانیم: «السَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الوِتْرَ المَوْتُورِ» و یا در زیارتی دیگر خطاب به آن حضرت می‌خوانیم: «وَ اِنَّكَ ثارُ اللّهِ فِى الأَرضِ وَالدَّمُ الَّذى لا يُدرِكُ تَرَتَهُ أَحَدٌ مِن أَهلِ الأَرضِ وَ لا يُدرِكُهُ اِلاَّ اللّهُ وَحدَهُ» «ثار» از ریشه «ثار» و «ثوره» به معنای انتقام و خونخواهی و نیز به معنای خون است.
یکی از شبهاتی که برخی از افراد به زیارت عاشورا وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که در آن می‌گویند: «جمله‌های "أللّهم خُصّ أنت أوّلّ ظالم باللّعن منّی وابدأ به أوّلا ثمّ الثّانی و..." در نسخه خطی «مصباح المتهجد» مربوط به قرن ششم موجود در کتابخانه آستان مقدس رضوی می‌باشد، وجود ندارد که این به معنای تصرف در زیارت عاشورا می‌باشد.
با توجه بر مداومت و پافشاری بر قرائت زیارت عاشورا که خود قرینه‌ای است بر سندیت و اعتبار آن، با این وجود اشاره مختصر به سند زیارت عاشورا می‌تواند برخی ابهامات در این زمینه را برطرف سازد: شیخ طوسی اصل سند زیارت عاشورا را این‌گونه می‌فرماید: «قال صالح بن عقبة الجهنیّ و سیف بن عمیرة قال علقمة بن محمّد الخضرمیّ فقلت لأبی جعفر.»