عبدالله بن ابی یعفور گوید: از امام صادق شنیدم که به یکی از دوستانش فرمود: به زیارت قبر اباعبدالله الحسین می‌روی؟ آن شخص عرض کرد: آری، من هر دو یا سه سال یک‌ بار به زیارت می‌روم. حضرت در حالی که صورتش زرد شده بود، فرمود: به خدایی که معبودی غیر از او نیست، اگر او را زیارت کنی برتر است برای تو از آنچه در آن هستی.

برخی از افراد در مجالس عزاداری اهل‌بیت (علیهم السّلام) متون و روایاتی را که نیاز به ده‌ها توجیه و تأویل مجازی و کنایی دارد و جای طرح آن در مجالس خصوصی علمی و مخاطبان خاص می‌باشد را در هر جمع و گروهی بیان می‌کنند و در رسانه‌های جمعی منتشر می‌سازند که این خود موجبات سوء استفاده دشمنان دین را فراهم می‌سازد.

یکسویه‌نگری در نقل فضائل و مناقب اهل‌بیت (علیهم السّلام) و توجه صرف به جنبه‌ی ملکوتی و عصمت معصومین (علیهم السّلام) و غفلت از بیان جنبه ملکی و زمینی آنان و چشم‌پوشی از الگو بودن آنان در زندگی و طرح یک‌جانبه سیمای آنان، تصویری ناقص از آن بزرگواران و آفت‌‍‌های مجالس عزا و شادی اهل‌بیت (علیهم السّلام) است.

خُرَیت بن راشد ناجی، از جمله کسانی بود که پس از جنگ صفین، علیه مولا علی (ع) خروج کرده و در نواحی مختلف عده‌ای از راهزنان عرب و پیمان‌شکنان را گرد خود آورد. جان و مال مردم بی‌گناه را غارت می‌کردند و در زمین به فساد می‌کوشیدند. در اولین اقدام، یک شیعه ایرانی به نام زادان فرّخ را به جرم محبت علی (ع) تکه تکه کردند. مولا نیز برای دفاع از حق، لشکری فرستاد و خریت را کشته و شرّ او را از سر مسلمین کوتاه کردند.

در کینه‌توزی و غرض‌ورزی این جماعت لجباز همین بس که اگر مولا علی (ع) می‌نشست و برای دفاع از ناموس مردم سیستان اقدامی نمی‌کرد، همین افراد می‌گفتند که علی (ع) نعوذبالله ناتوان و بی‌تدبیر بود! ولی الآن که دیدند که مولا برای دفاع از حق قیام کردند، ایشان را به خشونت متهم می‌کنند.

در منابع تاریخی بیان شده است که یعقوب لیث نه تنها دشمن اسلام نبود، بلکه خود مروج اسلام نیز بود. چنانکه شهر کابل اولین بار به دست او رسماً به سرزمین‌های اسلامی ملحق شد و مردم شهر رخج نیز به دست او اسلام آوردند. حتی در برخی منابع آمده است که یعقوب لیث صفار، علاقه بسیاری به کشتن و غارت کفار داشت. یعضا سر راه می‌ایستاد ودر کاروان‌های غیرمسلمین را تصرف می‌کرد.