پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پُل دِیویس (Paul Davies) متخصص فیزیک نجومی (astrophysicist) از بریتانیا، در زمینه طراحی جهان دیدگاهی روشن و قابل توجه دارد. او می‌گوید:

   The laws [of physics] ... seem to be the product of exceedingly ingenious design... The universe must have a purpose, and the evidence of modern physics suggests strongly to me that the purpose includes us.

ترجمه: قوانین فیزیک نشان می‌دهد که (جهان و قوانین آن) محصول یک طراحی فوق العاده مبتکرانه است. جهان واقعاً باید یک هدفی داشته باشد و اسناد و مدارک فیزیک با قدرت نشان می‌دهد که این هدف، شامل ما نیز می‌شود (و ما نیز بخشی از آن هدف هستیم).[1]

این در حالی است که آتئیست‌ها، پیدایش جهان و تبعاً مسئله تکامل را کاملا تصادفی و بدون هرگونه طراحی مبتکرانه (و بدون وجود یک طراح نیرومند) می‌پندارند. آنان معتقدند که تکامل در اثر تصادف و "شانس" رخ داده و هیچ هدفی در پیدایش و پیشروی جهان هستی وجود ندارد. گذشته از اراجیف ضدعقلانی و ضدعلمی آتئیست‌های کودن و کم‌عقل، سخن این دانشمند (از هر مکتب و مذهبی که باشد) انسان را به یاد آیاتی از قرآن می‌اندازد: «بَديعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَنَّى يَكُونُ لَهُ وَلَدٌ وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ صاحِبَةٌ وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليمٌ. [الأنعام//101] خداوند بدیع (پديد آورنده) آسمان‌ها و زمين است. چگونه ممكن است فرزندى داشته باشد، حال آنكه همسرى نداشته، و همه چيز را آفريده و او به همه چيز داناست.» آنچه در این آیه مد نظر است، واژه بدیع است که به معنی آفرینش و ساخت ابتکاری و هوشمندانه جهان است. و دیگر، آفرینش هدفمند جهان است: «وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلاً ذلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ.[صاد/27] ما آسمان و زمين و آنچه را ميان آنهاست بيهوده نيافريديم. اين گمان كافران است (که جهان را بی‌هدف می‌پندارند) واى بر كافران از آتش دوزخ». این همان قرآنی است که هر روز بالا می‌رود و به زودی کفار در برابر آن طَوعاً و کُرهاً سر تعظیم فرود خواهند آورد.

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید به: Evidence for God, Quotes from Scientists Regarding Design of the Universe, by Rich Deem.
Davies, P. 1984. Superforce: The Search for a Grand Unified Theory of Nature. (New York: Simon & Schuster, 1984), p. 243.