پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه‌های انحرافی، به‌ویژه آنان‌که به‌نوعی مدعی بابیت و مهدویت هستند، مشترکات فراوانی با جریان مدعی یمانی دارند که در زیر به چند مورد از آنان اشاره می‌شود:

الف) پنهان بودن سرکرده فرقه از دید عموم؛

معمولاً سران فرقه‌های مدعی مهدویت، برای مخفی نگه‌داشتن نقاط ضعفشان، از دید عموم مردم، پنهانند. نمونه آشکار این بحث، علی محمد شیرازی است که مدعی بابیت امام زمان بود. او در ابتدا توسط حاکم شیراز، دستگیر شد و به انظار عمومی آورده شد و سپس در حبس خانگی و قابل رؤیت برای مردم قرار گرفت؛ مردم رفتار وی را دیدند، گفتارش را شنیدند و در مدت کوتاهی به کذب ادعاهای وی پی‌بردند؛ لیکن با مرگ حاکم شیراز فرار کرد و به اصفهان آمد و مجدداً از دید مردم مخفی شد و این بار نیز پیروان او، چنان برای وی، تبلیغ کردند که هر که او را نمی‌شناخت، گمان می‌کرد ـ نعوذ بالله ـ امام زمان ظهور کرده، از این‌رو به‌سویش آمده و در راهش جان دادند. جالب است که پس از اعدام علی محمد باب، سفیر روس با یک نقاش، بر جنازه او حاضر شد و از جسد بی‌جان او تصویری تهیه کرد و به گونه‌ای وانمود کردند که او همان مهدی موعود شیعه بوده که از دنیا رفته، تا بتوانند از این راه اندیشه‌ی مقدّس مهدویت نزد شیعه را به خمودی و فراموشی بسپارند.

ب) ادعای پلکانی و صعودی در ادعا؛

معمولاً سران فرقه‌های انحرافی به یک عنوان، بسنده نمی‌کنند و هم‌چون علی محمد باب ابتدا از نیابت، سپس از امامت و ... دم می‌زنند، چنان که همو از ادعای نیابت به امامت، سپس نبوت و نهایتاً دم از الوهیت زد. این وجه اشتراک در مدعیان امروز نیز وجود دارد که دم از یمانی بودن و فرزند امام زمانی می‌زنند و سپس ناگهان و یک‌باره جانشینی امام عصر را برای خویش، مصادر می‌کنند و در نهایت، تمام صفات و ویژگی‌های امام عصر را برای خویش، مصادره کرده و از قائم و منجی بودن خود سخن می‌گویند. 

ج) زیر سؤال بردن رسالت فقها و علما در عصر غیبت؛

جریان‌های مدعی مهدویت، از ابتدا به ویژه از عصر غیبت با علما که نائبان عام حضرت حجت هستند، مشکل داشته‌اند؛ زیرا علما، مانع دست‌یابی سران فرق، به اهدافشان بوده‌اند. به‌ویژه از عصر قاجار به این طرف که بسیاری از فرقه‌ها با رسالت رودررویی با علما به ساخت و پاخت با دیگران برای جایگزین نمودن آن‌ها نموده‌اند. همان‌گونه که روس و انگلیس بابیت و بهائیت را به‌عنوان مهدی موعود و امام زمان شیعه پرورش داده و در کشورهای شیعی، مستقر کردند، تا سکّان هدایت مردم را از علما بگیرند، امروزه نیز مدعیانی ظهور کرده‌اند که با نفی جایگاه علما و مراجع شیعه در پی تخریب جایگاه آنانند تا به اهداف شوم خود، در به‌کارگیری مذهب برای نابودی مذهب، نائل گردند.[1]

پی‌نوشت:

[1]. برای مطالعه بیشتر به کتاب شبهات مهدویت سید مجتبی عصیری ص 152 مراجعه فرمایید.
سایت فرهنگ نیوز، «داعش و جریان مدعی یمانی، دو روی یک سکه»