اسلام ناب
حضرت امام حسن مجتبی (ع) اولین مولودی است که از نظر شرافت نسب، کسی به پای او نمی رسد؛ زیرا پدرش علی مرتضی (ع) دومین شخصیت برجسته جهان اسلام و مادرش فاطمه زهرا (س) نخستین بانوی نمونه اسلام و جد بزرگوارش، آخرین پیام آور خدای یکتا بودند.
مهمترین اصل اسلام ناب محمدی، اصل تساوی انسانها و برابری بی قید و شرط انسانها است و دو اصل دیگر یعنی آزادی و برادری، در کنار آن قرار دارند. به موجب این اصل، تمام انسانها در فضیلت انسانی با یکدیگر برابر و مساوی هستند.
نوروز جایگاه خاصی در میان اعیاد اسلامی ندارد، اما به خاطر برخی روایات، دارای ویژگیهای خاص شناخته شده و مورد پذیرش برخی اقوام و ملل مختلف، قرار گرفته است. ازجمله روایات، این است: معلی از امام صادق نقل می‌کند که در روز نوروزی چندین ویژگی از نوروز برایم بیان فرمود.
اسلام دین کامل است و جوابگوی خواسته‌های بشریت است؛ خداوند قرآن را فرستاده تا پیامبر و جانشینان برحقش آن را برای مردم تشریح و تبیین کنند و بعد از ایشان در زمان غیبت، علما و مراجع دین با استخراج از آیات و روایات، احکام دین را برای مردم بازگو کرده تا رستگار شده، منحرف نشوند.
جدیدا پیامهایی در فضای مجازی منتشر می شود که از عموم مردم برای اجتماع در بیان جهت استغاثه به امام زمان (عج) منتشر میشود.
انتظار ما از حجت در گرو قلمرو اضطرار و ناتوانی های خودمان است. ما تا ندانیم در کجا افتاده‌‌ایم، در کجا گرفتاریم، تا کجا می‌‌خواهیم برویم، ضرورت وجود معصوم را نمی‌‌فهمیم.
مهدویت و انتظار مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) امری مشترک در میان مذاهب اسلامی است و مسلمانان از هر مذهب و فرقه‌ای، منتظر آمدن حضرتش و تشکیل دولت الهی او هستند. امامت حضرت در سن کودکی از نکاتی است که در آیات قرآن نظیرهایی برای آن بیان شده است. شیعه بر این باور است که امامت منحصر در سن و سال خاصی نیست؛ زیرا امر الهی امامت به وسیله خدای رحمان تعیین شده و کسی در آن مداخله و تصرفی ندارد.
به نظر می‌رسد، علت تساوی شب میلاد امام زمان (عج) با شب قدر در حدیث ثقلین نهفته است، زیرا همانگونه که قرآن ثقل الهی است، امام معصوم نیز ثقل الهی است و این دو از یکدیگر جدا نمی‌شوند و همانطور که با نزول قرآن در شب 23 رمضان، آن شب دارای قدر و ارزش میشود، همانگونه با تولد امام معصوم، شب نیمه شعبان دارای قدر و ارزش میشود.
ازدواج صفیه دختر یکی از یهودیان خیبر با رسول خدا (ص) سبب شد تا آتئیستها با ایجاد شبهاتی پیرامون این رویداد تاریخی، به نقد مبانی اسلامی بپردازند. آنان مدعی شده‌اند رسول خدا (ص) در روزی که همسر صفیه کشته شد، با او همبستر شدند؛ در پاسخ به این دروغ آشکار باید گفت رسول خدا (ص) روزها بعد از جنگ و خروج از خیبر، به صفیه در حالی که با انتخاب خود مسلمان شده بود، پیشنهاد ازدواج دادند. صفیه نیز که قبل از آن در عالم رؤیا مطلع شده بود، با انتخاب خود به همسری حضرت در آمد.
بعضاً در میان اهل سنت و فِرق غیر شیعه‌ی اثنی عشری به کلماتی بر می‌خوریم که حاکی از انکار ولادت امام زمان (عج) یا ایجاد تردید در مورد آن است. در حالی‌که هم از میان متون شیعه و هم از میان کتبی که در اهل سنت موجود است و نیز مواردی که علمای بزرگ اهل سنت به این مساله اشاره کرده‌اند، می‌توان به‌راحتی به تواتر این خبر و صحت آن پی برد.
یکی از شخصیت‌های تاثیرگذار در تاریخ اسلام، وجود مقدس حضرت ابوالفضل (ع) است. مقام عبودیت و بندگی ایشان و تبعیت از ائمه معصومین (ع) را از مهمترین ویژگیهای شخصیتی ایشان می‌توان بیان کرد. حضرت ابوالفضل (ع) فردی توانمند در میدان نبرد با دشمن و بنده‌ای خدا ترس در میدان مبارزه با نفس بوده است.
حضرت عباس (ع) بر اثر بندگی خدا به مرحله‌ای عالی رسیده بود که به خوبی حق را از باطل تشخیص می‌داد و روشن بینی و بصیرت خاصی داشت که هرگز حق را رها نکرد و در دام باطل گرفتار نگشت.
فرقه شیرازی در فضای مجازی، با استفاده از روایات ضعیف و مطالبی که صحت و سقم آن مشخص نیست و نسبت دادن آن به علمای شیعه، سعی بر این دارند که رفتارهایی از قبیل اهانت به مقدسات سایر مذاهب اسلامی و نحوه عزاداری که در این فرقه رایج است را شرعی جلوه دهند.
خداوند در قرآن، مسلمانان را از دشنام دادن به مقدسات مشرکان منع کرده است. آیا با وجود این سفارش قرآن و روایات سزاوار است که با برپایی مراسم جشن و سرور، به مقدسات سایر مذاهب اسلامی که برادران دینی ما هستند، اهانت و بی احترامی کرد؟