پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دشمنان انقلاب اسلامی ایران در طول چهل سال جنگ مستمر با اسلام و انقلاب، به این تجربه رسیدند که تنها راه از بین بردن اسلام و انقلاب، ایجاد تفرقه در صفوف مسلمانان و صفوف ملت ایران است و به همین دلیل نقشه توطئه و‌ ایجاد تفرقه بین اهل سنت و شیعه و سایر قومیت‌ ها در ایران را در پیش گرفتند.

یکی از گام های مهمی که استعمار برای دستیابی به اهداف پلید خود برداشت، ایجاد جریانهای تندرو و استعماری و حمایت همه جانبه از آنها، مثل وهابیت و تشیع لندنی و بهاییت و ...  است، تا بدین وسیله علاوه بر نابودی اسلام و عقاید مذهبی مسلمانان، به هدف اصلی خود که ایجاد تفرقه و تشتت در صفوف مسلمین است، دست یابد.

وهابیت از خطرناکترین اقدامات استعمار و استکبار است که البته آخرین آنها نخواهد بود؛ امروز وهابیت و جریانهای سلفی تکفیری با صدها میلیون دلار به اشکال مختلف، تقویت و حمایت همه جانبه می‌ شوند. نمونه آشکار آن در عراق و سوریه است که با حمایت همه جانبه از جریانهای سلفی تکفیری از قبیل داعش و جبهه النصره دست به قتل عام سایر مسلمانان می‌ زنند.

وهابیت دشمن شیعه است، ولی اگر نوبت به مذاهب دیگر برسد، نه حنفی باقی می گذارند و نه شافعی و نه مالکی؛ زیرا دولت های استعماری و استکباری همواره به جاسوس‌ های خود در خاورمیانه دستور می‌ دهند که: «نشر و تبلیغ این مذاهب و فرقه‌های جعلی، نباید منحصر و محدود در مراکز تشیع باشد؛ بلکه در میان فرق اربعه اهل تسنن نیز باید مذاهبی از این دست به ترتیبی که یاد شد، انتشار یابد و اختلافات و منازعات شدیدی بین این فرقه‌ها برپا گردد تا بدانجا که هر فرقه، خود را مسلمان واقعی و دیگران را مرتد، کافر و واجب القتل پندارند.»[1]

زیرا این اختلاف و تفرقه، به ویژه در میان اهل سنت و شیعه، این نتایج را برای دولت های استعماری و استکباری و دشمنان اسلام و انقلاب در پی دارد:
1- پیدایش جنگ‌های داخلی و مذهبی در میان مسلمانان
2 - از بین رفتن وحدت در جهان اسلام، ایجاد ناامنی و آشوب در کشورهای اسلامی
3-ایجاد شبهه‌ های عقیدتی و کم‌رنگ شدن ارزش‌ های دینی
4- تسلط سیاسی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی استعمارگران بر کشورهای اسلامی.

به خاطر همین امور بود که حضرت امام (رحمه‌الله‌علیه) همواره بر اتحاد، برادری و برابری اقوام و پیروان مذاهب مختلف تأکید داشتند و می فرمودند: «سُنّی و شیعه مطرح نیست در اسلام، کُرد و فارس مطرح نیست؛ در اسلام همه با هم برادر هستند.» امام (رحمه‌الله‌علیه) یکی از دلایل ترس دشمنان اسلام را، آموزه برابری و برادری در این دین معرفی می‌ کنند؛ زیرا این امر باعث وحدت میان قشرها و گروه‌ های مختلف مردم می‌ گردد و زمانی که وحدت وجود داشته باشد: «اینها از اسلام می‌ترسند؛ برای اینکه اسلام دین برابری و برادری است و در آن اصلاً نژاد مطرح نیست. آن چیزی که در اسلام مطرح هست، تقوا و صفا و برادری و برابری است و اینها می‌ دانند که اگر اسلام به آن طوری که هست در این مملکت تحقق پیدا بکند، دستشان کوتاه خواهد شد.»[2]

پی‌نوشت:
[1]. خاطرات مستر همفر، ترجمه ساناز شیرین زاده، طاهریان، 1380، ص31.
[2].محسن ملک افضلی اردکانی، آشنایی با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، ص77.