پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ این روایت که از روایات نبوی در فضیلت و شان اهل بیت (علیه‌السلام) است و دارای معانی بسیار بزرگ و مهمی است، در بین بزرگان اهل سنت چندان مورد توجه واقع نشده است. برخی از محققین به این موضوع توجه و اشاره کرده‌اند. نویسنده محترم آقای بهبودی در این زمینه می‌گوید: «در میان علمای اهل سنت که اغلب از شرح و توضیح این‌گونه احادیث، دانسته و شناخته دریغ می‌کنند، تنها قاضی عیاض است که در شرح حدیث «حسین منی و انا من حسین» به معنای اصیل آن اعتراف و تصریح می‌کند. او می‌گوید: گویا رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با تابش نور وحی، آن‌چه را بین حسین (علیه‌السلام) و قاتلین آن سرور واقع‌شدنی بود می‌دانست و لذا مخصوصاً نام حسین (علیه‌السلام) را برد و فهماند که او و حسین (علیه‌السلام) از حیث وجوب محبت و حرمت تعرض و محاربه، چون شخص واحدند و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به منظور تأکید همین اتحاد و یگانگی فرمودند: هر که حسین (علیه‌السلام) را دوست بدارد، خدا را دوست داشته.»[1]

اگر شک دوستان اهل سنت ما در سند این روایت باشد برای نمونه چند مورد از اسناد این روایت را ارائه می‌کنیم، امید این‌که جایگاه اهل بیت (علیه‌السلام) در بین اهل سنت به موقعیت حقیقی خود برسد.
الف) ترمذی از بزرگ‌ترین علمای حدیثی و نویسنده یکی از صحاح سته است. او در صحیح خود بعد از نقل روایت، این‌گونه نظر رجالی خود را بیان می‌کند: «قال أبو عِيسَي هذا حَدِيثٌ حَسَنٌ.[2] این روایتی حسن است.»
ب) حاکم نیشابوری در کتاب مستدرک خود روایت را صحیحه می‌داند و می‌گوید: «هذا حديث صحيح الإسناد ولم يخرجاه.[3] این روایتی صحیح الاسناد است، ولی هیچ‌کدام از صحیحین (مسلم و بخاری) آن ر ا نقل نکرده‌اند.»
ج) احمد بن ابوبکر كنانی نيز به «حسن» بودن سند و توثيق رجال آن تصريح كرده است: «هذا إسناد حسن رجاله ثقات.[4] این روایت دارای سندی حسن و نیکو است و راویانش همه ثقه هستند.»
د) ابن حبان: اين روايت در صحيح ابن حبان هم ذکرشده و نشانه اين است كه از نظر وی صحيح است. [5]
ه) ابن ابي الدنيا: أبو بكر عبد الله بن محمد، معروف به ابن ابي الدنيا نيز سند روايت را «حسن» دانسته است: «اسناده حسن.[6] سند این روایت حسن است.»
و) هيثمی: از بزرگان رجال است. وی دربیانی این روایت را حسن دانسته است. «واسناده حسن.[7] و سندش حسن است.»

با وجود این سند قوی و جایگاه مهم، جا دارد اهل سنت به زوایای این روایت بیشتر دقت کنند و در باب معارف عمیق این روایت تالیفاتی ارائه دهند، تا پیروی عملی از راه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شده باشد.

پی‌نوشت:

[1]. یادنامه علامه امینی، بهبودی ذیل روایت «حسین منی و انا من حسین»، 305، بی‎نا، بی‌تا.
[2]. سنن الترمذي، ترمذی، ج 5، ص 658، دار الغرب الاسلامی، بیروت، 1991م. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. المستدرك علي الصحيحين، حاکم نیشابوری، ج 3، ص 194، دار الکتب العلمیه، بیروت، 1441ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. مصباح الزجاجة، کنانی، ج 1، ص 22، دار العربیة بیروت، بی‌تا. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[5]. صحيح ابن حبان، ابن حبان، ج 15، ص 427، الرسالة بیروت، 1408. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[6]. العيال، ابن أبي الدنيا، ج 1، ص33، بی‌تا، بی‌نا.
[7]. مجمع الزوائد، هيثمي، ج 9 ص 181، قدسی، قاهره، 1414.