«ابن‌عربی» در کتاب «فتوحات» خویش، طبق مکاشفه‌ای که از گروهی به نام «رجبیون» نقل کرده، این‌چنین برداشت می‌شود که شیعیان را باطناًَ خوک دانسته؛ در حالی که این‌چنین قضاوت‌هایی، با مکتب اهل‌بیت (ع) سنخیت ندارد.

فرقه صوفیه ذهبیه، قائل هستند که تمام اقطاب سلسله آنها شیعه بوده، در حالی که قرائن زیادی وجود دارد که بعضی از اقطاب آنها همچون احمد غزالی، قطعاً گرایشات اهل‌سنت داشته است.

حضرات معصومین(ع)، بسیار به کسب علم و نوشتن علوم توصیه کرده‌اند؛ این در حالی است که متصوفه، به بهانه‌های مختلف، از کسب علم گریزان بوده و حتی عالمانی که جذب تصوف می‌شده‌اند، بعد از مدتی کتاب‌های خود را از بین می‌بردند.

بدل‌سازی، یکی از شگردهای مبارزاتی جریان باطل در مقابل جریان حق بوده، صوفیه با استفاده از این شیوه و بدل سازی چهره‌هایی با عنوان زنان عارفه و عدم نقل روایاتی که حاوی جایگاه عرفانی حضرت زهرا(س) است؛ باعث مهجور شدن جنبه عرفانی این بانوی با عظمت شده‌اند.

نورعلی تابنده، برای توجیه دست‌بوسی که صوفیان به هنگام دیدن رفقای درویش خویش انجام می‌دهند، به بوسیدن دست حضرت زهرا (س) توسط رسول خدا (ص)، استشهاد کرده؛ در حالی که علت انجام این عمل، توسط رسول خدا (ص) اشتیاق ایشان به بهشت بوده و هیچ ارتباطی با رابطه مرید و مرادی ندارد.

محمدعلی حکیم، گرایش صوفیانه داشته و از ابتدای دوران نوجوانی، جذب وحیدالاولیاء شده و این ارادت تا آخرین لحظات عمر ادامه داشته است. وی از این طریق، به سلسله ذهبیه که انحرافات اعتقادی متعددی دارند، گرایش داشته است.