اسلام ناب
خداوند امام را رهبر مردم و حجت بر اهل عالم قرار داده است. او امامان را براى حفظ دين و راهنمايى مردم انتخاب می‌كند و همه آنها مورد لطف و عنايت خدايند. آنها را فرمانرواى دين خويش می‌گرداند و علم خود را در اختيارشان قرار می‌دهد. جايگاه و منزلت امام بسيار والاتر از محدوده درك انسان‌هاست و به هيچ‌وجه نمی‌تواند به انتخاب مردم باشد.
شبهه‌ای مطرح شده است که اگر موضوع غدیرخم، نصب سياسی است، پس آیاتی که در آن به پيامبر دستور داده شده که در اداره دنيای مردم با آنان مشورت کند، چگونه توجيه می‌‌شود؛ جواب این شبهه این است که برخی امور فقط به‌دست شارع است و حتی خود پیامبر(ص) هم نمی‌تواند از پیش خود و بدون وحی، امری را صادر نماید، چه برسد به اینکه به مردم بسپارد.
امام حسین (علیه السلام) نیز مانند باقی اهل بیت پیامبر، امیرالمؤمنین و حضرت زهرا و امام حسن (علیهم السلام) به حدیث غدیر استناد و استدلال نمود و این زمانی بود که در موسم حج در میان اقوام و قبائل دیگر مسلمین، آن هنگامی که جمع بودند خطاب به مردم آنها را قسم داد و جریان غدیر خم و حدیث پیامبر را برایشان بازگو نمود.
علمای شیعه معتقدند ارتدادی که در برخی روایات به صحابه نسبت داده شده، به‌معنای کفر و بازگشت به بت‌پرستی نیست، بلکه به معنای شکستن پیمان ولایت و بیعت در روز عید غدیر و نافرمانی پیامبر (ص) در امر خلافت است و شیعیان نسبت به صحابه‌ی پیمان شکن، از کارشان تبری می‌جویند، همانگونه که پیامبر از کار اشتباه خالد تبری جست.
جمهوری اسلامی ایران هیچ‌گاه از یک حزب یا گروه مشخصی در بحث فلسطین حمایت نکرده است، بلکه راهبرد جمهوری اسلامی ایران حمایت از خط مقاومت بوده است. برای ایران، فرقی ندارد که آن گروه حماس باشد یا جهاد اسلامی، یا هر گروه دیگری. بلکه عمق رابطه‌ی جمهوری اسلامی با گروه‌های مقاومت اسلامی فقط به میزان پایبندی آنان به اصل مقاومت مرتبط است.
روایتی که سندش صحیح است، نمی‌توان حکم کرد که یقیناً صادر شده و متنش نیز صحیح است؛ بلکه یکی از معیارهای صحت حدیث، مطابقت آن با کتاب خداست، طبق آیات صریح و روایات معتبر، قرآن معیار است و آن‌چه با کتاب خدا سازگار بود، باید گرفته شود و ناسازگار بود، باید رها شود. لذا علما با تشخیص مخالفت روایتی با قرآن با سند صحیح، آن را ترک می‌کنند.
یکی از ملاک‌های پذیرش روایت، مطابقت آن با عقل است؛ مفاد حدیث، نباید با مسلّمات عقلی مخالف باشد. مثلاً در صدور روایاتی که در آنها به جسم بودن خدا اشاره شده، باید تردید نمود؛ زیرا پیامبر دارای علم وحیانی است و امکان ندارد گفتار و کردارش با عقلِ سالم، ناسازگار باشد. اگر حدیثی «غیرمعقول» بود و سندش صحیح، باید آن را رد کرد.
احمد الحسن مدعی وصایت امام مهدی است. اساس اندیشه وی بر تکفیر مسلمانان بنا نهاده شده است. وی در بیانیه‌ای اعلام کرد: من به اسم امام محمد بن الحسن المهدی اعلام می‌کنم، همانا هر کسیکه به این دعوت ملحق نشده و بیعتش را با وصی امام مهدی (احمد الحسن) علنی نکند از ولایت علی بن ابیطالب خارج است و جایگاه بدی در جهنم دارد.
روش تبلیغ در جریان احمد الحسن به این صورت است که ابتدا روایات مربوط به ظهور حضرت حجت (ع) را برای مردم می‌خوانند و از مردم می‌خواهند که به یاری امام زمان بشتابند و در مرحله دوم سیر تبلیغاتیشان مردم را علیه علمای شیعه تحریک می‌کنند، تا از آنان تقلید نکنند و در مرحله سوم از مردم می‌خواهند احمد الحسن (مدعی یمانی) را یاری دهند.
احمد الحسن برای مقابله با عالمان شیعه و حوزه علمیه نجف در سال 1428 قمری، پایگاهی نظامی را تأسیس کرد، تا در روز تاسوعا به نجف حمله کند و همه علمای شیعه را بکشد. با هوشیاری نیروهای اطلاعات عراق این طرح با شکست روبرو شد و بین نیروهای احمد الحسن و نیروهای عراقی جنگی صورت گرفت. در این جنگ تعداد 343 نفر کشته و 1089 نفر دستگیر شدند.
احمد الحسن که از سال 2003 ادعای وصایت حضرت حجت کرد، تاکنون هیچگونه واکنشی علیه داعش و صهیونیستم نداشته است و بر عکس در موارد مختلفی علیه مراجع شیعه و شیعیان موضع‌گیری کرده است. وی برای اینکه رابطه شیعیان را با مراجع قطع کند، گفته است: هیچکس نباید از کسی تقلید کند، بلکه همه شیعیان باید از وصی امام (احمد الحسن) پیروی کنند.
أحمد بن يحيى بلاذری با این خود همنشین نواصب و از دشمنان مولا علی (علیه السلام) بود، اما درباره این درگیری‌ها می‌گوید که علی بن ابیطالب به یارانش گفت: « كُفّوا عَنهُم حَتى يَبدَؤُكُم. از آنان چشم‌پوشی کنید (به آنان کاری نداشته باشید) مگر اینکه آنان خود علیه شما (جنگ را) آغاز کنند.»
هنگامیکه پیامبر(ص) در حالت احتضار قرار گرفت فرمود: حبیب و محبوبم را نزدم بیاورید. عایشه با شنیدن این سخن پدرش ابوبکر را خدمت پیامبر آورد و حضرت توجهی نکرد. حفصه نیز پدرش عمر را خدمت پیامبر آورد، ولی حضرت توجهی نکرد، تا اینکه علی (ع) به خدمت پیامبر(ص) آمد و حضرت او را در آغوش گرفت و رازهایی را با او در میان گذاشت.
آیا تا به حال این ضرب المثل قدیمی ایرانی را شنیده‌اید: «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» به نظر شما آیا این ضرب المثل درست است؟ اهل بیت این سخن را قبول ندارند و می‌گویند: «چراغی که به مسجد رواست به خانه حرام است» و این را در رفتار و گفتارشان به ما نشان داده‌اند. به همین جهت دفاع از فلسطین از آموزه‌های اهل بیت است.