اسلام ناب
سید مصطفی حسینی طباطبائی از اشخاصی است که تکفر وهابیت را در ایران رواج می‌دهد. وی در فقه بیشتر متمایل به فقه اهل سنت است. مثلا بر خلاف فقهای شیعه سجده بر فرش را نیز جایز می‌داند.
سید مصطفی حسینی یکی از شخصیت‌هایی است که عقاید منحرف وی باعث شده، از طرف شبکه‌های وهابی علامه و آیت الله خوانده شده و با استفاده از کلیپ‌های تصویری او و امثالش در فضای مجازی، سعی در تخریب عقاید شیعه کنند.
نقل شده كه شیخ عباس قمی به علامه محسن أمين اعتراض می‌كند كه چرا بيعت امام سجاد با يزيد را ذكر كردی!؟ ایشان می‌گوید: كتاب أعيان الشيعه كتاب تاريخ است و امام سجاد (علیه‌السلام) برای حفظ جانش و جان اهل بيت از روی تقيه بيعت كرده، شیخ می‌گوید نقل اين وقايع به مصلحت نيست؛ برخی شبهه کرده‌اند که عالمان شیعه وقایع تاریخی را کتمان می‌کردند. ...
گفته‌اند در روایتی از اصول کافی آمده است که امام سجاد (علیه‌السلام) با یزید بیعت کرده است، و نظر مورخين در مقابل كلام امام معصوم حجت نيست و شيعيان مقيد به كلام معصوم هستند، نه نظريات مؤرخين؛ در پاسخ باید گفت: ابتدا باید صدور این روایت از معصوم ثابت شود و بعد پذیرفته شود و چون این روایت مشتمل بر کذب است از معصوم صادر نشده است.
در پی پیروزی تاریخ ساز جبهه مقاومت اسلامی عراق و سوریه بر فتنه تروریسم تکفیری و پایان یافتن سیطره داعش که با پایین کشیدن پرچم این گروه آمریکایی - صهیونیستی در «ابوکمال» رقم خورد؛ سردار سرلشکر پاسدار حاج قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پیام مهمی به محضر مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی) منتشر کرد.
یکی از راه‌هایی که موجب دور کردن دیگران از مسیر حق به‌شمار می‌آید، کتمان و پنهان کردن حقایق است که در دین اسلام بسیار نکوهش شده و برای عاملان چنین کاری عذاب آتش دوزخ، و دور شدن رحمت الهی و مورد لعنت واقع شدن در نظر گرفته شده است، اما در چند مورد پسندیده است؛ در أسرار مردم، در چیزی که آشکار شدنش، شرّ به پا می‌شود و أسرار ایمانی.
از ابن طاووس نقل شده که منكر حادثه مسموم شدن امام رضا توسط مأمون شده و چنین نظری نداشته است؛ ابن طاووس فقط اینکه مأمون خودش زهر را به امام داده است را انکار کرده‌اند، و در اینکه امام زهر خورده و مسموم شده‌اند، تردیدی نداشته‌اند. هم‌چنین عبارت نقل شده در شرح اصول کافی از کشف الغمه نیز صحیح نیست.
امام خمینی: در قرآن هیچ گونه تحریفی راه نیافته است و برای تمام مسلمانان قابل اعتماد و اعتبار است.
موضوع سن و دشنام با لعن متفاوت بوده به گونه‌ای که دشنام دادن و ناسزاگویی را اسلام جایز ندانسته و امامان شیعه نیز آن را ممنون کرده و شیعیان را از انجام آن برحذر می‌دارند. ولی لعن در مورد افرادی که نافرمانی امر خداوند را کردند انجام شده تا جایی که خداوند در آیاتی از کلام الله مجید آن را صراحتا بیان نموده است.
رفتن به زیارت امام حسین (علیه‌السلام) بنا بر احادیث فراوانی که از ائمه اطهار (علیهم‌السلام) نقل شده دارای ثواب بسیار است. چرایی آن را می‌بایست در حفظ شعایر اسلامی که از توصیه‌های دینی است و آنچه از معنای آیه 32 سوره حج به‌دست می‌آید جستجو کرد که در تاثیر تکریم شعائر الهی تقوا و خداترسی را بیان داشته است.
برخی برای رد غصب خلافت امیرالمؤمنین که حق ایشان بود، قسمتی از کلامشان در نهج البلاغه را تقطیع کرده و این‌طور جلوه می‌دهند که امیرالمؤمنین خود حکومت را حق خدادادیش نمی‌دانست، و تشکیل آن را تکلیف شرعی خود نمی‌شمرد، در حالیکه سخنان امیرالمؤمنین که به صراحت خلافت را حق خود می‌دانست در نهج البلاغه موجود است.
اینکه امیرالمؤمنین پس از قتل عثمان فرمود: «مرا رها کنید و کسی دیگر غیر از من را بجویید» این‌طور نبود که ایشان حکومت را حق خود نداند و تشکیل آن را تکلیف شرعی خود نشمارد، بلکه غصب خلافت و 25 سال انحراف، باعث شده بود برخی از خواص، از خلیفه انتظارات ناحقی داشته باشند که این کراهت و ارجاع دادن به دیگران، اتمام حجتی با آنان بود.
لعن علنی به فتوای مراجع تقلید، به دلیل اینکه موجب سوء استفاده‌ی دشمنان علیه مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌شود، جایز نیست. در آیه‌ای از قرآن صریحاً توهین به مقدسات دیگران نهی شده است و از آن‌جا که ملاک در سب و لعن از جهت عکس العمل مخالفین واحد است، می‌توان گفت که شامل لعن علنی مقدسات مخالفین نیز می‌گردد.
مخالفان شیعه می‌گویند شیعیان اعتقاد دارند برای شکست دشمنان در مناظرات اعتقادی جایز است طرف مقابل را با ناسزا و تهمت‌های ناروا از میدان بدر کرد و موجبات شکست او را فراهم نمود، برای اثبات این ادعا روایتی را ذکر می‌کنند که در آن از لفظ سب و باهتوا استفاده شده که سب در این روایت به معنای لعن و باهتو به معنای متحیر ساختن است.