اسلام ناب
امروز اتحاد اسلامى، برادرى اسلامى، همبستگى اسلامى، یکى از لازم ترین و واجب ترین وظایف همه جوامع اسلامى است و بایستى همه به این وظیفه ملتزم باشیم و نباید به وحدت، به چشم تاکتیک نگاه کرد؛ وحدت یک اصل اسلامى است.
پرخاشگری و اعتراضات جمعی مردم، غالباً از ناکامی است. اعتراض و پرخاشگری به عنوان واکنش در برابر ناکامی، تا حدی از ناکامی ها رو به فزونی می نهد، اما پس از آن کاهش می‌یابد؛ آنچه موجب بروز پرخاشگری در جمع‌های اعتراض آمیز می‌شود، محرومیت و ناکامی مطلق نیست، بلکه ناکامی و محرومیت نسبی است.
امام خمینی (ره) وحدت را یک تکلیف الهی و وظیفه شرعی برای آحاد امت می دانست و در این میان مسئولیتی مضاعف برای علما و روشنفکران و رؤسا و حکام قائل بود و فصلی خاص از پیامهای عمومی ایشان به همین مهم اختصاص داشت.
اسلام در مقابل جاهلیتی که به زن ظلم می‌کرد، ایستادگی کرد؛ در زمینه مسائل اصلی انسان - که مربوط به انسان است - زن و مرد هیچ فرقی ندارند. در تقرب الی الله، زنانی مثل حضرت زهرا (س)، حضرت زینب (س) و حضرت مریم هستند؛ رتبه آنان، رتبه‌های فوق تصور است که نشان می‌دهد در عرصه رشد معنوی و تعالی روحی انسان، میان زن و مرد فرقی نیست.
قرآن کریم از دو زن برای تمام کفار، نه فقط برای زنان کافر و از دو زن برای همه مؤمنین و نه فقط برای زنان مؤمن مثال زده است، حتی در برخی سفارشات اخلاقی، زن بر مرد ترجیح داده شده است؛ بنابراین جنسیت امر ثانوی و عارضی است و در سیر اصلی بشر تأثیری ندارد.
نگاه اسلام به زن، نگاهی عزت بخش، كرامت بخش، رشد آفرین و استقلال دهنده به هویت و شخصیت زن است؛ زن در محیط اسلامی، رشد علمی، شخصیتی، اخلاقی و سیاسی می‌كند، در اساسی‌ترین مسائل اجتماعی در صفوف مقدم قرار می‌گیرد، در عین حال زن باقی می‌ماند.
همه جوامع به حاکم نیاز دارند و این یک ضرورت است. در اسلام حاکم نه تنها وظیفه اصلاح امور مادی و رفاهی را دارد، بلکه باید احکام را نیز طیق شریعت الهی وضع کند. این حکومت به فقیه عادل و توانا سپرده شده چرا که تنها کسی است که توانایی سنجس امور با احکام را به نحو احسن دارد.
اندیشه جدایی دین از سیاست تفکری غربی و منطبق بر مسیحیت است. سه گروه سلاطین، استعمارگران و روشنفکران که در اسلام به دنبال تحقق این تفکر بوده اند به این نکته توجه ندارند که اسلام با مسیحیت تفاوت های اساسی دارد.
امام خمینی (ره) به عنوان رهبر جامعه اسلامی همواره به فعالیت دشمنان برای تضعیف آموزه‌های اسلامی و دامن زدن برخی از معاندان بر جریان اسلام آمریکایی تأکید داشتند و امت اسلامی را به هوشیاری، بصیرت و حفظ اصالت‌های دینی سوق می‌دادند.
دشمنان اسلام و قدرت های استعماری همچون رژیم غاصب و جنایتکار صهیونیستی و حامیان همیشگی آن مثل انگلیس و آمریکا از آن جایی که انقلاب اسلامی ایران را سدی محکم در مقابل زیاده خواهی و چپاول منابع و ذخایر ملت ایران می‌دیدند، بر آن شدند تا به شیوه های مختلفی به مقابله با انقلاب اسلامی و مبانی آن كه مانع سلطه آنان بود، برخيزند.
استکبار جهانى به سرکردگى آمریکا براى حفظ و تداوم حکومت صهیونیسم با استفاده از حربه ملی گرایی، مسئله فلسطین را مبارزه بین اعراب و اسرائیل قلمداد کرد تا بتواند از اهمیت آن بکاهد و مبارزات را از محوریت اسلام که آیینى متکى به احکام خداوند متعال است، خارج سازد.
رسانه‌های بیگانه یا گروه‌های سیاسی داخلی، در اعتراضات مردمی دخالت کرده و بر پیچیدگی صحنه و دشواری کنترل اغتشاشات شهری می افزایند. به نظر می رسد بیشترین سوگیری بیگانگلن و دشمنان خارجی، متوجه تحریک و فعال سازی کنشهای اعتراض آمیز جمعی علیه این نظام است و راهبرد تحول از درون را پیگیری می‌کنند.
مردم هنگامی که در جریان یک هیجان جمعی قرار می گیرند، موقتاً برخی قوای تعقل منطقی ای را که در زندگی عادی دارند، از دست می‌دهند. آنان بسیار تلقین پذیر می‌شوند و به آسانی تحت تأثیر رهبران آن تجمع قرار می‌گیرند.
مراد از فردیت زدایی، مسخ ویژگی های درونی و پنهان افراد نیست، بلکه منظور، از بین بردن ماسکی است که انسان ها ناگزیر و اغلب ناهشیارانه بر چهره می‌زنند تا از خود موجودی خردورز، عقلایی، اجتماعی و نوع‌دوست، نه خشن و هیجانی به نمایش گذارند.