پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شیوه و سبک زندگی رایج در شهرها به ویژه شهرهای بزرگ با ماهیت پیچیده و رو به تزاید آن و تحت تأثیر قانون ضمنی سبک زندگی در این شهرها مبنی بر نفع گرایی و خود محوری، به طور طبیعی منجر به افزایش گرایش انسان ها به سوی عصبانی شدن، ضعف در حل مسائل فردی و اجتماعی، بد رفتاری و به ویژه خشونت و پرخاشگری نسبت به دیگران می‌شود.

علاوه بر این در مسئله بروز و توسعه ناآرامی ها و اغتشاشات شهری، صرف نظر از عوامل درونی و بیرونی مؤثر در این پدیده، موضوع خشونت گرایی برخی معترضان و افراد مخالف آنها در صحنه، موضوع حائز اهمیت و تعیین کننده‌ای به شمار می‌آید.

بر این اساس رفتارهای جمعی اعتراض آمیز به ویژه در ابعاد فردی و روان شناختی گرایش معترضان به خشونت و رفتارهای تخریبی، بررسی شده و چند علت در مورد علل خشونت اغتشاشگران مورد بررسی قرار گرفته است که از آن جمله فردیت زدایی است.

انسان ها وقتی در یک جماعت معترض قرار می گیرند، فردیت خود را از دست می دهند و در نتیجه آن، رفتارهای خشن و غیر قابل کنترلی از آنها سر می‌زند. به بیان دیگر هیجانات تلطیف نشده و تکانه‌های سرکوب شده افراد در جمع، فرصتی برای بروز و تجلی پیدا می‌کنند. این افکار ناهشیار دارای ماهیت خشن و غیر انسانی، زمانی شدیدتر و بیشتر بروز می‌کنند که به سبب تراکم زیاد جمعیت معترضان، امکان گمنامی بیشتر باشد.

مراد از فردیت زدایی، مسخ ویژگی ها و برانگیختگی های درونی و پنهان افراد نیست، بلکه منظور از آن، از بین بردن ماسکی است که انسانها ناگزیر و اغلب ناهشیارانه بر چهره می‌زنند تا از خود موجودی خردورز، عقلایی، اجتماعی و نوع‌ دوست، نه خشن و هیجانی به نمایش گذارند. هر چقدر اعتماد به نفس و جسارت فردی افراد کمتر باشد، به همان میزان رفتار خشونت آمیز آنان در گروه بیشتر خواهد بود.