پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید پس از مشخص شدن نتایج انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم، با کنایه به جمهوری اسلامی و در راستای انتقادات گذشته خود، اظهار داشت: «حاکم باید عدالت را گسترش دهد و به گونه‌ای عمل کند که مجرم و قاتل و راهزن و رشوه‌ گیرنده از او بترسد. حاکم باید با فساد و رشوه و سوءاستفاده مبارزه کند و بجنگد؛ حتی اگر مجرم و رشوه‌ گیرنده فرزندش باشد. اگر مأموری در حق فردی از جامعه، مرتکب خطا و ظلمی بشود و حتی به شخصی سیلی بزند یا ناسزا بگوید، حاکم باید گوش این مأمور را بگیرد تا هیچ مأموری جرأت نکند از قانون تجاوز کند».[1]

او در این سخنان کلی خود که ظاهری زیبا دارد و نمی‌توان به آن خرده‌ای گرفت، چند مطلب را مدنظر داشته که باید نکاتی در این زمینه بیان گردد؛ اول اینکه وی سفارش به گسترش عدالت داده که این کلام کلی مورد قبول تمام مردم عالَم از مسلمان و غیر مسلمان است؛ او شیوه گسترش عدالت را این گونه مطرح کرده که باید طوری عمل کرد که مجرم و قاتل و راهزن و رشوه‌ گیرنده از حکومت بترسد و با فساد و رشوه و سوءاستفاده مبارزه کند و بجنگد؛ حتی اگر مجرم از بستگان مسئولین باشد. این سخنان نیز به طور کلی صحیح بوده و اتفاقاً در سال‌های اخیر به شدت پی‌گیری می‌شد و سیستم‌هایی برای کشف جرایم و یافتن فسادهای موجود طراحی شده بود و بسیاری از مجرمین شناسایی شده که برخی از آنان از منتسبین به مسئولین بودند و بدون اغماض با آن‌ها نیز برخورد شده و به سزای عملشان رسیدند. آن قدر در مبارزه با فساد مصمم بودند که سامانه سوت‌زنی جهت گزارش فساد در بخش دولتی، عمومی یا خصوصی به راه انداختند که هر کسی از فسادی خبر دارد، بدون واهمه و ترس، آن را گزارش کند و حتی از افرادی که فسادی را گزارش می‌کردند، تقدیر به عمل می‌آمد.[2]

در اینجا باید این نکته را مطرح کرد که در راستای تلاش گسترده دولت و قوه قضائیه، برای کشف جرایم و مجازات مجرمین و گسترش عدالت، که در رسانه‌ها اخبارش منعکس می‌شد،[3] هیچ تشکری از افرادی که از روی عناد، شمشیر خود را از رو کشیده و فقط انتقاد می‌کردند، شنیده نشد و روز به روز به انتقادات افزوده می‌شد.[4] اگر واقعاً به دنبال اجرای عدالت هستیم، باید در کنار انتقاداتی که انجام می‌دهیم، زبان به تشکر باز کنیم و با حمایت از مبارزه کنندگان با فساد که در خطر قرار دارند، آنان را در راهشان دلگرم کنیم.

اگر عملکرد ما دفاع از متهمان و مجرمان باشد و هرگاه مجرمی به زندان و اعدام محکوم می‌شود، فریادمان علیه دستگاه قضایی بلند می‌شود،[5] دیگر حق نداریم دم از عدالت‌خواهی بزنیم و بگوییم باید کاری کنید که مجرم و راهزن از عدلیه بترسد؛ زیرا با مواضعمان دستگاه قضایی را تضعیف کرده‌ایم. حتی عبدالحمید در همین پاراگراف که نظام را به مبارزه با فساد و تقویت سیستم قضایی دعوت کرده است، با سخنانی متناقض که برگرفته از یکی از انتقاداتش علیه نظام است، بار دیگر در تضعیف نیروهای انتظامی کشور گفته است: «اگر مأموری مرتکب خطا و ظلمی شد، حاکم باید گوش این مأمور را بگیرد تا هیچ مأموری جرأت نکند از قانون تجاوز کند». این سخن نیز که به ظاهر زیبا و عادلانه به نظر می‌آید، تشجیع مجرمین را به همراه دارد. اتفاقاً سازمان قضایی نیروهای مسلح، به شدت با جرایم نظامیان برخورد می‌کند که برخی معتقدند باید قوانین مربوط به خطای نظامیان اصلاح شود تا مأموران در برخورد با مجرمین، ترس از گرفتار شدن خود را نداشته باشند. (در صدر اسلام، در صورت خطای مأمور حکومت، دیه و ضرر افرادی که در کوتاهی‌ها متضرر شده بودند، از بیت‌المال جبران می‌شد).

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در 29 تیر 1403.
[2]. خبرگزاری مهر، «۵۵۲ میلیون تومان پاداش برای گزارشگر فساد»، ۲۷ دی ۱۴۰۲.
[3]. سایت مشرق، «۱۴ گامی که رئیسی برای مبارزه با فساد برداشت»، ۱۸ شهریور ۱۴۰۲.
[4]. انتقادات هفتگی عبدالحمید به مدت حدود 20 ماه.
[5]. «مخالفت عبدالحمید با اعدام قاچاقچیان»
«مخالفت عبدالحمید با اعدام همه قاتلین»
«توجیهات عبدالحمید برای کنار گذاشتن حکم اعدام»
«همراهی عبدالحمید با رسانه‌های معاند»
«همراهی عبدالحمید با شعار نه به اعدام»
«مخالفت عبدالحمید با حکم قصاص در اسلام»