صلاحی برای اینکه بتواند بگوید که نورعلی تابنده در انتخاب مشایخ خود اشتباه کرده است، در سخنرانی خود می‌گوید همان‌طور که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و حضرت علی ابن ابیطالب (علیه السلام) در طول دوران خود دچار اشتباهاتی شدند، اقطاب هم اشتباه می‌کنند. صلاحی معتقد است که حضرت علی (ع) در دو مورد، در عزل و نصب هایی که داشته است دچار اشتباه شده است.

نورعلی تابنده قطب پیشین فرقه منحرف گنابادیه، که بارها در مسائل دینی و فقهی اذعان به بی‌سوادی و بی‌اطلاعی خودش کرده و با این حال مدام فتاوای جالب توجه صادر می‌کند، بدعت را به همین بسنده نکرده و عنوان می‌کند، زنانی که عذر شرعی دارند نمی‌توانند درویش شوند! اگر درویشی مسلمانی‌ست، این بدعت از کجا آمده؟! چون نداشتن عذر شرعی برای بانوان، حتی شرط تشرف به اسلام هم نمی‌باشد.

مشهورترین صوفی که عمل به شریعت را ضرورتی همیشگی برای افراد ندانسته و مدعی شده که پس از رسیدن و شناخت حق، عمل به شریعت و عوامل و نواحی دینی نیاز نیست، جلال الدین مولوی بود. وی اشتباهات بزرگ و فاحشی نیز داشته که لازم است در جای خود بحث و نقد شود. پس از بررسی‌های متعدد و مفصل درباره بحث حاضر در اندیشه مولوی به این نتیجه می‌رسیم که وی متاسفانه شریعت‌گریزی را به نام دستیابی به حقیقت توجیه و ترویج کرده است.

پویشی که دراویش گنابادی در چند روز اخیر راه اندازی کردند یک نکته بسیار عجیب داشت و آن بدحجابی و حتی کشف حجاب گسترده زنان درویشی بود که بدون رعایت واجب الهی به این پویش پیوسته بودند. قطعاً کشف حجاب، مصداق بارز اشاعه فحشاء است، که مفاسد و پیامدهای ناگواری را برای خود و جامعه به همراه خواهد داشت. اما عجیب‌تر از آن، سکوت و بی تفاوتی اقطاب و مشایخ این فرقه نسبت به این حرام الهی است.

محمد اسماعیل صلاحی قطب خود خوانده دراویش گنابادی که به هر دری می‌زند که ادعای قطبیت خود را ثابت کند در جدیدترین صحبت خود پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را متهم به انجام کارهای اشتباه در طول دوران رسالتشان کردند و نزول آیه "عبس و تولی" را به‌عنوان مصداقی از اشتباهات پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) دانستند.

حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) مسلمین را از گرایش به ریاضت منع کرده‌اند . ایشان به عثمان بن مظعون که ترک کار و زندگی کرده و به مسجدنشینی و انجام عبادت روی آورده بود، فرمودند: «ان الله تعالی لم یکتب علینا الرهبانیة. انما رهبانیة امتی الجهاد فی سبیل الله[2] خداوند متعال بر امت من رهبانیت را مقرر نداشته است، و رهبانیت امت من همان جهاد در راه خداست.