فرقه‌های صوفیه بالاترین مقامات را برای اقطاب خویش متصور هستند و همواره در سخنان خود، شأن و جایگاه امام را برای ایشان قائل هستند. اما برخی از این اقطاب، در اعمال و رفتار خود هیچ شباهتی به ائمه اطهار (علیهم السلام) ندارند تا بتوان آنان را به ائمه (علیهم السلام) تشبیه و یا حتی مقایسه کرد. از امیر عارف گرفته که همواره مردم را کتک می‌زده و آنان را خر میخوانده تا امثال صفی علیشاه و صلاحی که بی ادبی را در حق دیگران تمام کردند.

ملا سلطان گنابادی از اقطاب فرقه دراویش گنابادی در هنگام بحث از ولایت، امامت را به ولایت معنوی و خلافت را به ریاست ظاهری تعبیر کرده و به‌صورت واضح، خلافت را حق امام علی (علیه السلام) نمی‌داند و در ابتدا می‌گوید که خلافت با پیامبر (صلی الله علیه و اله) ختم شد و سپس می‌گوید خلافت، فقط از خلفای ثلاثه برمی‌آید. این درحالی است که حضرت، خود بارها برای به دست آوردن حق خود تلاش کرد.

در این روزها که بحث مذاکرات برجام نقل محفل تمام رسانه‌ها است و فضای مجازی هرلحظه خبرهای ضدونقیضی از آن منتشر می‌کنند هیچ‌کس نگران محتوای این مذاکره نیست ولی دراویش گنابادی همراه و هم سو با رسانه‌های ضدانقلاب و شبکه‌های فارسی‌زبان وابسته به دولت انگلیس و نظام پادشاهی عربستان، از نخستین روزهای مطرح‌شدن خبر توافق‌نامه ایران و چین، خط ثابتی را در تخریب آن شکل دادند و این توافق را مخالف منافع ملی دانستند.

استعمال مواد مخدر در بین صوفیان سابقه‌ی طولانی دارد. حشیش و تریاک جزو لاینفک برنامه‌های خانقاه‌ها بوده است. در بسیاری از شاخه‌های نعمت اللهی بویژه صفی‌علیشاهی و مونس‌علیشاهی و همچنین فرقه‌هایی مانند خاکساریه استعمال مواد مخدر سابقه‌ی طولانی دارد. مثلا حیرت‌علیشاه ناینی جانشین صفی در نامه‌ای به یکی از صوفیان از ارسال حشیش تشکر می‌کند.

صلاحی قطب خودخوانده دراویش گنابادی بعد از تماس و نامه نگاری‌های زیادی که با جذبی داشت وقتی با بی‌اعتنایی جذبی روبرو شد، بی احترامی‌های زیادی به جذبی کرد و ایشان را قاتل، ساقط علیشاه و شیخ صنعان زمان خطاب کرد. اما امروز صلاحی علاوه بر جذبی با شیخ دیگر این فرقه مرتضی محجوبی هم درگیر شده و جذبی را معتاد خوانده و ایشان را با سگ تشبیه و مقایسه کرده است.

مسئله‌ی قطبیت در تصوف، اگر نگوییم مهمترین، به یقین یکی از اهم مسائل و موضوعات در این مسلک است. این منصب بالاترین مقام و مرتبه معنوی است که یک درویش می‌تواند به آن مرتبه برسد. از آنجا که پس از مرگ هر قطب می‌بایست این راه ادامه یابد تا رهبری مریدان متوقف نگردد، لازم بود تا قطب، خلیفه و شیخ پس از خود را معرفی کند که با این اجازه یا مشیخه و کرسی‌نامه،‌ ولیّ سجاده یا صاحب رخصت پس از قطب مشخص گردد.