پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در این روزها که بحث مذاکرات برجام نقل محفل تمام رسانه‌ها است و فضای مجازی هرلحظه خبرهای ضدونقیضی از آن منتشر می‌کنند هیچ‌کس نگران محتوای این مذاکره نیست و هیچ‌کس از مستعمره شدن ایران توسط این کشورها صحبت نمی‌کند. درحالی‌که رسانه‌های ضدانقلاب و شبکه‌های فارسی‌زبان وابسته به دولت انگلیس و نظام پادشاهی عربستان، از نخستین روزهای مطرح‌شدن خبر توافق‌نامه ایران و چین، خط ثابتی را در تخریب آن شکل دادند. رسانه‌های فارسی‌زبان خارج نشین و بعضی همراهان داخلی آنان که تا پیش از این نگران مخفی بودن قرارداد برجام نبودند یا قراردادهایی مثل ورود پژو و رنو را به ایران استعمار نمی‌دانستند، قرارداد ایران و چین را پنهان‌کاری حکومت، ضد مردم‌سالاری و تاراج منابع ملی قلمداد کردند. آن‌ها با فشار به افکار عمومی و برقراری این نسبت که حکومت، شما مردم را محرم خود نمی‌داند و قرار است مستعمره چین شوید، در حال القا کردن این بودند که جمهوری اسلامی با این قرارداد، ایران را به استعمار کشور چین در خواهد آورد. ادعایی که دراویش گنابادی که میانه خوبی با نظام جمهوری اسلامی ندارند، نیز دائم در فضای مجازی به آن می‌پرداختند.

محمد اسماعیل صلاحی قطب خود خوانده فرقه دراویش گنابادی نیز که همواره در حمله و تخریب نظام جمهوری اسلامی با رسانه‌های ضدانقلاب همراه و هم‌صدا است، همراه با رسانه‌های معاند به این توافق‌نامه واکنش نشان داد و ضمن محکومیت کشتار مسلمانان در چین، این توافقنامه را ننگین و مخالف با منافع ملی دانست و دولت ایران توصیه کرد که به‌جای تکیه بر کمونیست به دستور خداوند بازگردند و به دول مسیحی نزدیک شوند و روابط خود را با آنان اصلاح نمایند.

همگان باید بدانند که این توافق، ابتکار این دولت نیست و این توافق برای اولین بار پنج سال پیش در دیدار آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران با شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری خلق چین و با عنوان «توافق ایران و چین برای روابط استراتژیک ۲۵ ساله» مطرح شده بود. این دیدار ۱۱ روز پیش از توافق هسته‌ای ایران و ۱+۵ در تاریخ ۱۱ تیر برگزار شده بود. همان‌طور که از متن منتشرشده توسط دولت ایران مشخص است، این اتفاق بین ایران و چین یک «توافق» است و نه یک «قرارداد». در حقیقت توافق‌ها پیش از امضا و انعقاد قراردادها صورت می‌گیرند. در توافق دو طرف بر سر کلیات همکاری با یکدیگر موافقت می‌کنند و پیشنهادها و توصیه‌هایی را در متن توافق می‌نویسند. از این‌رو توافق الزامی برای اجرا نخواهد داشت. توافق تنها وقتی می‌تواند اجرایی شود که قراردادهایی بین دو طرف امضا شود. در حقیقت، مرحله بعد از توافق انجام مذاکرات و امضای قرارداد است. در مورد ایران و چین هم صرفاً توافق صورت گرفته و هنوز قراردادی بین دو طرف به انجام نرسیده که ایران را ملزم به انجام کاری کند. [1]

حمیدرضا آصفی، سخنگوی اسبق وزارت خارجه در این رابطه می‌گوید: «هیچ‌کدام از نکته‌هایی که در برخی رسانه‌ها مطرح‌شده در سند همکاری ایران و چین وجود ندارد، بلکه این نکته‌ها بر اساس مطالبی است که از خارج پمپاژ می‌شود و نباید بر اساس آن قضاوت کرد، ایران کشوری نیست که زیر سلطه برود. چین برای ایران همان‌قدر مهم است که ایران برای چین. درصورتی‌که این توافق بین ایران و چین انجام شود، اسراییل و برخی کشورهای منطقه و آمریکا به حاشیه خواهند رفت. نه‌تنها به این سند یا همکاری خوش‌بین هستم بلکه آن را ضروری و جزو بدیهیات در سیاست خارجی ایران می‌دانم. نه‌تنها با چین بلکه باید با کشورهای دیگر هم‌چنین قراردادی داشته باشیم و جای نگرانی نیست. چین کشوری است که به گفته برخی در ۲۰۲۵ یا ۲۰۳۰ به‌عنوان اولین قدرت جهانی خواهد بود، بنابراین نمی‌توان با چنین کشوری سند راهبردی نداشت ضمن این‌که از این سند هر دو کشور منتفع می‌شوند». [2]

اما چرا دراویش گنابادی همچون رسانه‌های معاند کشورهای انگلیس و آمریکا و وهابیون از این توافق‌نامه ناراحت هستند؟ چرا مدام خواهان منتشر شدن متن توافق‌نامه هستند ولی از متن مذاکرات این روزهای برجام که در وین انجام می‌شود سخنی به میان نمی‌آورند؟ دلیل آن کاملاً روشن است. چون توافق با چین ضربه بزرگی به کشورهایی مثل آمریکا، انگلیس و وهابیونی است که سال‌ها از دراویش گنابادی در برهه‌های مختلف حمایت کرده‌اند است و دراویش نمی‌توانند به حاشیه رفتن متحدین خود را ببینند.

پی‌نوشت:
[1]. تجارت نیوز، کد خبر: 462138
[2]. خبرگزاری مشرق، کد خبر: 1197124