پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب - از جمله مسائلی که در میان متصوفه وجود داشته و به اعتبار و جایگاه این فرقه لطمه بسیار وارد می‌کند، مسئله‌ التقاطی بودن آن است. بسیاری از محققین، منشأ و سرچشمه‌ی تصوف را برگرفته از مکاتب، ادیان و مذاهب دیگری غیر از اسلام دانسته‌اند؛ این در حالی است که صوفیان خود را از مسلمانان راستین دانسته‌ و تصوف را برگرفته از متن اسلام می‌دانند.
صوفیان برای تشرف به مسلک تصوف، آدابی وضع کرده‌اند که گویا برگرفته از آیین میتراست. به‌وضوح می‌توان انحراف و بدعت را در اعمال صوفیانه دید، مکتبی که از منش و مسیر خاندان نبوی (صلی الله علیه وآله) فاصله بگیرد، جز، تقدیری نخواهد داشت.
دین مقدس اسلام آخرین و کامل‌ترین دینی است که از سوی خداوند متعال برای هدایت ابناء بشر به سوی کمال نازل شده است. یکی از علت‌هایی که دین خاتم را کامل می‌دانند این است که برای کوچک‌ترین و ریزترین مسائل زندگی انسان دارای برنامه و آداب است و این موضوع به خوبی مشخص می‌کند که خاتمیت اسلام، حق است. اما همین دین کامل و پر از جزئیات ، برای اسلام آوردن هیچ تشریفات، قوانین و شرایط خاصی را بر افراد تحمیل نمی‌کند و ادای شهادتین «أشْهَدُ أنْ لا الهَ الّا اللَّه و أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه» کافی است تا کافران، مسلمان شوند.
صوفیان که خود را مسلمان راستین معرفی می‌کنند، باز هم پا را از شرع مقدس اسلام فراتر نهاده و دست به بدعتی نکوهیده و مضحک زده‌اند. از آداب تشرف صوفیان، به همراه داشتن این وسایل است؛ 1- پارچه ی سفید (یک قواره ی کفنی) 2- مقداری نبات 3- یک عدد جوز هندی 4- یک عدد سکه 5- یک عدد انگشتر. این پنج چیز را وصله نام گذاری کرده‌اند که هر کدام در خود راز و سر مگویی دارد! در هنگام تشرف، خلوت با مرشد و قطب شرط است، و برهنه بودن (به جز یک شلوار)، شرط دیگر! پس از انجام اعمالی، قطب خطاب به مرید می‌گوید: این است صورت بیعت الهیه که همه‌ی انبیاء می‌گرفتند برای خدا! من از جانب خدا از تو بیعت می‌گیرم  که پنج چیز را به ذمه بگیری. اول، تعظیم. دوم، شفقت به همه ی مردم، گرچه کافر و دشمن باشند! سوم، پنهان داشتن مراسم تشریف. چهارم، از حالا تا 12 سال خادم من در امور دنیوی باشی. پنجم، هر وقت خواستم، دیگ جوش بدهی. آنوقت مرید در جواب باید بگوید: به تو اجازه می‌دهم که بر دل خودت به چشم دل نگاه کنی![1]
این عمل مطابق با آیین میتراست؛ در این آیین «کسی که می‌خواست وارد این گروه شود و مسلک ایشان را بپذیرد، می‌بایست مهر تایید از مرشد و سردمدار ایشان اخذ کند و سپس مدتی را به یادگیری ابتدایی مسائل بگذراند.»[2]
نورعلی تابنده قطب پیشین فرقه منحرف گنابادیه، که بارها در مسائل دینی و فقهی اذعان به بی‌سوادی و بی‌اطلاعی خودش کرده و با این حال مدام فتاوای جالب توجه صادر می‌کند، بدعت را به همین بسنده نکرده و عنوان می‌کند، زنانی که عذر شرعی دارند نمی‌توانند درویش شوند! اگر درویشی مسلمانی‌ست، این بدعت از کجا آمده؟! چون نداشتن عذر شرعی برای بانوان، حتی شرط تشرف به اسلام هم نمی‌باشد.
پی‌نوشت:
[1]. استوار نامه‌، کیوان قزوینی، نشر راه نیکان، 1387، ص 115 تا 119
[2]. آیین میترا، ورمازرن، مارتین، به‌ترجمه بزرگ نادرزاده، نشر چشمه، 1393، ص177.