عبدالحمید با شنیدن خبری مبنی بر کاهش محسوس آب دریای خزر و بسته شدن رودخانه ولگا توسط روسیه، به شدت این عمل را محکوم می‌کند و آن را نابود کردن دریای خزر می‌خواند و از جهت شرعی و بین المللی، ممنوع می‌شمارد؛ این درجه از انتقاد به روسیه، نشان از مخالفت غیرمستقیم او با نظام جمهوری اسلامی دارد.

عبدالحمید به بهانه تبیین نهضت امام حسین(ع) به گونه‌ای نسبت به یزید انتقاد کرد که همانند آن انتقادات به نظام اسلامی ایران نیز وارد باشد، درحالی‌که این انقلاب طبق نهضت امام حسین(ع) برپا شده است؛ وی به طورکلی رضایت پروردگار را در رضایت مردم دانست؛ ولی این حکم در منابع اسلامی مورد تأیید نیست.

عبدالحمید در سخنرانی عید قربان، بار دیگر سازمان زندان‌ها را با استناد به قول زندانی‌های آزادشده، متهم به برخورد خشن با زندانیان و اقدامات رقت‌بار کرد؛ در حالی‌که چند روز قبل از این سخنان مجموعه تحت مدیریتش، یک طلبه بلوچ سنی را به‌صورت غیرقانونی بازداشت، بازجویی و شکنجه کرده و وی را مجبور به اعتراف به اعمال مجرمانه کردند.

عبدالحمید در اعتراض جدید خود به حکومت ایران، مدیریت فرانسه در برابر اغتشاشات را بهتر از مدیریت ایران عنوان کرد؛ در حالی‌که اتفاقات ایران و فرانسه متفاوت بود؛ در ایران واقعاً اغتشاش بود و از خارج کشور مدیریت می‌شد، ولی در فرانسه، اعتراض واقعی مردم همان کشور است. برخورد خشونت‌آمیز فرانسه با معترضین نشان داد که حق اعتراض و تظاهرات و حقوق بشر و آزادی در هر کشوری، حدی دارد.

پس از افشا شدن جعل سند و فیش جعلی حج برای عبدالحمید، سناریویی از طرف باند مکی طراحی شد و به نظام اتهام زدند که قصد ترور بیولوژیک وی را داشته و با این مظلوم‌نمایی خواستند آبروی ریخته شده او را برگردانند و محبوبیتی برایش ایجاد کنند؛ اما در اجرای این سناریو، قانون را زیر پا گذاشتند و فردی را دستگیر کرده و با شکنجه از او اقرار اجباری گرفتند، درحالی‌که تاکنون مدعی حمایت از زندانیان بودند.

عبدالحمید گفته است: «نمی‌توان سازمان حقوق بشر را به‌طور کامل رد کرد؛ چرا که در اکثر موارد، با شریعت مطابقت دارد. کاش سال‌ها قبل درِ زندان‌ها را باز می‌کردید تا حقوق بشر بیاید و نگاه کند». در پاسخ به او می‌گوییم: شکایت بردن نزد آن نهاد علیه جمهوری اسلامی را مشروع نمی‌دانیم و دعوت از آنان جهت بازدید نیز ذلتی دیگر به همراه رسمیت بخشیدن به آنان است که درست نیست.