پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در اظهارات جدید خود علیه مخارج دولت در پیاده‌روی اربعین موضع گرفت؛ وی گفت: «ملت عزیز ایران، این روزها شرایط بسیار سخت و دشواری را به‌ویژه در زمینه اقتصادی و معیشتی تجربه می‌کند؛ هم کسب‌وکار و تجارت، به دلیل افت ارزش پول ایرانی و هم کشاورزی با توجه به خشکسالی‌های طولانی، از رونق افتاده است... وقتی ما بعضی از آمارها را می‌بینیم، حیران می‌شویم که برای بعضی از مراسمات مذهبی که در صدر اسلام و در حیات طیبه و سیره آن حضرت صلی‌الله‌علیه‌وآله و در سیره حضرت علی و حسن و حسین و زهرا و خدیجه علیهم‌السلام نبوده‌اند، میلیاردها هزینه می‌کنند. وزیر راه گفته بود که سه‌هزار میلیارد برای مراسم مذهبی که در پیش است، هزینه می‌شود و این را برای مهمانان داخلی و خارجی این مراسم هزینه می‌کنند. غذا و امکانات و دارویی که برای این مراسم صرف می‌شود که حد و حساب ندارد. در کشوری که ملت خودش، در تهیه دارو با مشکل مواجه است و مجبور است یک آمپول را از بازار آزاد، با قیمت گزاف تهیه کند، آیا منصفانه و درست است که هزاران میلیارد برای فقط یک مراسم مذهبی، آن‌هم از بیت‌المال ایران و ملت نیازمند و محتاج ایران، هزینه شود؟!»[1]

در پاسخ به سخنان عوام‌فریبانه عبدالحمید باید گفت که جمعیت 4 یا 5 میلیونی که از ایران در این مراسم شرکت می‌کنند، شهروندان ایرانی هستند. با احتساب خانواده‌های این عزیزان که چشم به راه آنان هستند که سالم از این سفر معنوی برگردند، جمعیت قابل توجهی درگیر این مراسم هستند. با این حساب، هزینه‌ای که دولت برای آماده کردن مسیری می‌کند که واقعاً گنجایش چنین ظرفیتی را ندارد، کمتر از نصف یارانه یک ماه، برای هر فرد است. اگر این هزینه، به موقع صرف پیشگیری خسارات احتمالی این مراسم نگردد، خسارت‌های جبران‌ناپذیری برای ملت و دولت پدید می‌آید. باید جاده‌ها، پل‌ها و تونل‌های مسیرهای مختلف برای این مراسم ساخته یا بازسازی گردد تا شاهد سوانح فوتی صدها نفره مانند سال‌های قبل نباشیم که این خسارت‌ها، بیش از هزینه‌ای است که دولت به عنوان پیشگیری در این ایام انجام می‌دهد. این مسیرها پس از مراسم اربعین باقی مانده و می‌توان از آن برای سفرهای زیارتی در ایام دیگر و نیز صادرات و واردات مورد استفاده قرار گیرد. با این اوصاف بسیار منطقی و منصفانه است که از بیت المال به بهانه این مراسم، هزینه گردد.

جایگزین عبدالحمید برای هزینه اربعین، چیزی جز تقسیم عادلانه و به تساوی آن بین مردم نیست؛ زیرا او با هزینه کردن دولت در افزایش تولید که بهترین راه برای حل مشکلات ملت است، مخالف است؛ در این صورت می‌توان تنها ماهی سه هزار و سیصد تومان، یارانه‌ها را افزایش دهند. عبدالحمید که خود مسجدی سه چهار هکتاری را مدیریت می‌کند و به هزینه آن واقف و به اعداد کلان آشنا است، وقتی می‌گوید «بعضی از آمارها را می‌بینیم، حیران می‌شویم»، سخنانش عوام‌فریبانه است و اگر صحیح تحلیل شود، مشخص می‌گردد که غیر از الزامی بودن این هزینه‌ها، به نسبت افراد جامعه، درباره مقدار بسیار ناچیزی سخن گفته شده است.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در روز 3 شهریور 1402.