عبدالحمید در سخنرانی خود، سفارش به رعایت حق‌الناس کرده است و به عنوان مثال، موردی را عنوان کرده که بعضی توانایی تأمین مخارج بیمارستان را ندارند و توان ترخیص بیمارشان را ندارند؛ وی مثالی آورده که در آن حق‌الناس را برعکس جلوه داده و حق‌الناس را در حق بیمارستان‌ها، نادیده گرفته است.

عبدالحمید می‌گوید ندادن مسئولیت به زنان تبعیض است؛ هیچ دلیلی از دین بر این امر وجود ندارد؛ می‌گوییم علمای مذاهب اسلامی، مسئولیت دادن به زنان که منجر به ولایت آنان بر مردان می‌شود را نمی‌پذیرند؛ در سیره حاکمان صدر اسلام نیز چنین نبوده و حکومت‌های ایده‌آل عبدالحمید ازجمله ترکیه، افغانستان و عربستان نیز چنین نمی‌کنند؛ فقه اهل‌سنت بیش از فقه شیعه، با زمامداری و مسئولیت زنان مخالفت دارد.

عبدالحمید به مسئولین پیشنهاد می‌دهد که مشکل اقتصادی نیاز به مشورت دارد و مسئولین باید مانند صدر اسلام، حرف مردم را بشنوند و با آن‌ها مشورت کنند؛ در حالی که با مروری بر تاریخ اسلام، خلاف این گفته ثابت می‌گردد و خلفای اهل‌سنت اهل مشورت با صحابه و مسلمانان نبوده و برخی از آنان با منتقدین با خشونت برخورد می‌کردند.

عبدالحمید در مخالفتش با سیاست‌های حکومت اسلامی، با سخنانی عوام‌فریبانه، هزینه کردن دولت در مراسم اربعین را غیرمنصفانه خواند. در حالی‌که این هزینه‌ها به بهانه این مراسم، برای جمعیت قابل توجهی از مردم همین مملکت صَرف شده و برای صادرات و واردات در آینده نیز قابل استفاده است. اگر بخواهند این هزینه را بین مردم تقسیم کنند، می‌توانند ماهانه کمتر از 4 هزار تومان یارانه‌ها را افزایش دهند.

عبدالحمید با شنیدن خبری مبنی بر کاهش محسوس آب دریای خزر و بسته شدن رودخانه ولگا توسط روسیه، به شدت این عمل را محکوم می‌کند و آن را نابود کردن دریای خزر می‌خواند و از جهت شرعی و بین المللی، ممنوع می‌شمارد؛ این درجه از انتقاد به روسیه، نشان از مخالفت غیرمستقیم او با نظام جمهوری اسلامی دارد.