پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائلی که مورد اختلاف در بین شیعیان و وهابیت است، وجود فرزندی به نام محسن، برای حضرت زهرا (سلام الله علیها) است. شیعه معتقد است که حضرت محسن (علیه السلام) بر اثر ضربه‌ای که به پهلوی حضرت زهرا (سلام الله علیها) اصابت کرده است، به شهادت رسیده است؛ ولی وهابیت منکر این امر هستند و برای سرپوش گذاشتن بر این فاجعه جانسوز، شبهاتی را مطرح می‌کنند.
ما در این مقاله درصدد پاسخ‌گویی به شبهات وارده نیستیم، بلکه هدفمان این است که با استناد به منابع مورد اعتماد وهابیت، وجود حضرت محسن بن علی که مورد انکار وهابیت هست را اثبات کنیم.
ابتدا به چند روایت صحیح السند از منابع مهم شیعه اشاره می‌کنیم و سپس برای اسکات مخالفین به منابع آن‌ها نیز استناد می‌نماییم.
منابع شیعه
1) شیخ مفید در کتاب الاختصاص روایتی از امام صادق (علیه السلام) نقل می‌کند: «فقال (عليه السلام): فَخَرَجَت فاطِمَة (سلام الله عليها) وَ الكِتاب معَها، فَلَقيها عُمَر فقال: يا بِنتَ مُحمَّد ما هذَا الكِتاب الذي مَعَك، فَقالَت: كِتابٌ كُتِبَ لي أبوبَكر بِرَدِّ فَدَك، فَقال: هَلميهِ إليَّ، فَأَبَت أَن تَدفَعَه إليه، فَرَفَسَها بِرِجلِه وَ كانَت حامِلَةً بِابن إسمُهُ المُحسِن فأسقَطَت المُحسِن مِن بَطنِها، ثُمَّ لَطِمَها، فكأنّي أنظُر إلي قَرط في أُذُنِها حينَ نَقَفَت.[1] حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند: فاطمه (سلام الله علیها) بیرون آمد در حالی‌كه نوشته همراه ایشان بود. پس عمر ایشان را دید و گفت: ای دختر محمد! این نوشته‌ای كه همراه داری چیست؟ حضرت فرمودند: نوشته‌ای است كه ابوبكر در مورد بازگشت فدك برای من نوشته است. پس گفت: آن را به من بده؛ حضرت از رد آن امتناع كردند، پس عمر در حالی لگد به سینه‌ی ایشان زد كه حامله به فرزندی به نام محسن بودند و در نتیجه‌ی آن لگد، محسن سقط گردید.»
2) شیخ صدوق در کتاب امالی روایتی از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرده است: «قالَ النَبي (صلي الله عليه و آله و سلم): أمّا إبنَتي فاطِمَة فَإنَّها سَيدَةُ نِساءِ العالَمين مِن الأوَّلينَ وَ الآخِرين… وَ كَسَرَت جَنَبتها وَ أسقَطَت جَنينِها… فأقوُل عِندَ ذلِك أللُّهم العَن مَن ظَلَمَها… وَ خَلَدَ في نارِكَ مَن ضَرَبَ جَنبَيها حَتّي ألقَت وَلدِها.[2] پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در مورد حضرت زهرا (سلام الله علیها) می‌فرمایند: «دخترم فاطمه سرور زنان دو عالم از اولین تا آخرین آنهاست... و پهلویش را خواهند شکست و جنینش را سقط می‌نمایند...».
و روایات بسیار دیگر که در منابع شیعه وجود دارد و اثبات کننده وجود حضرت محسن است.
در ادامه برای پاسخ‌گویی به یاوه‌گویی‌های وهابیت به منابع مهم اهل‌سنت که مورد اعتماد وهابیت است اشاره می‌کنیم:
منابع اهل‌سنت
1) ابن‌قتیبه دینوری در کتابش تحت عنوان «بنات علی رضی الله عنه» پس از بیان نام دختران حضرت، در مورد فرزندان پسر امیرالمومنین (علیه السلام) می‌نویسد: «... و أمّا مُحسِن بنِ عَليّ فَهَلَك وَ هُوَ صغير.[3] محسن بن علی از دنیا رفته است در حالی‌که صغیر بوده است.»
لازم به ذکر است که ابن‌قتیبه مورد وثوق رجالیون اهل‌سنت است و خطیب بغدادی او را با تعبیر «ثقة دیناً فاضِلاً.[4] مورد وثوق در دین، و فاضل» خطاب کرده است.
2) سیوطی در کتابش نوشته است: «فاطِمَةُ الزَّهراء رضي الله عنها، رَزَقت مِن الأولاد خَمسَة؛ الحَسَن، وَ الحُسَين، وَ مُحسِن، وَ أم‌كُلثوُم، وَ زينَب، فَأمّا مَحسِن فَدَرَجَ سَقطاً.[5] حضرت زهرا پنج فرزند داشته است؛ حسن، حسین، محسن، زینب، ام‌کلثوم و اما محسن سقط شده است».
3) جوینی که استاد ذهبی است در کتابش روایتی از رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می‌کند: «عَن إبن‌عَباس، قالَ: أن رَسوُل الله كانَ جالِساً ذاتَ يوُم فَقالَ: وَ إنّي لمّا رَأيتُها ذَکَرتُ ما يَصنَعُ بِها بَعدي، کَأنّي بِها، وَ قَد دَخَل الذّل في بِيتِها وَ انتُهکَت حُرمتُها و غُصِبَ حقّها و مُنِعَت إرثُها وَ کَسَر جَنبِها وَ أسقَطَت جَنينها وَ هي تُنادي: يا مُحَمداه، فَلا تُجاب وَ تَستَغيث فَلا تُغاث،[6] ابن‌عباس می‌گوید: روزی پیامبر نشسته بود؛ سپس فرمود: هرگاه كه فاطمه را می‌بینم، به یاد می‌آورم آن‌چه بعد از من برایش اتفاق می‌افتد، گویی كه آن‌جا هستم؛ و همانا حقش را غصب می‌كنند و از ارث خود منع و پهلویش را می‌شكنند و جنینش را سقط می‌كند و حال آن‌كه ندای یا محمداه سر می‌دهد و جوابی نمی‌شنود و طلب یاری می‌كند ولی كسی یاریش نمی‌دهد…»
وجود حضرت محسن در منابع دیگری از اهل‌سنت آمده است.
حال چرا وهابیت در صدد انکار این ماجرا هستند، جای بحث دارد. آیا به غیر از این است که پذیرفتن وجود شخصی به نام حضرت محسن و کشته شدن او به واسطه لگد بر پهلو، منجر به پذیرش ماجرای هجوم به بیت حضرت زهرا (سلام الله علیها) خواهد شد؟

پی‌نوشت:
[1]. الإختصاص، شيخ مفيد، موسسخ نشر اسلامی، قم: ص185.
[2]. أمالي، شیخ صدوق، دارالثقافة، تهران: ص99
[3]. المعارف، ابن‌قتيبه، دارالمعارف، قم: ص211.
[4]. تاریخ بغداد او مدینة السلام، خطیب بغدادی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج 1، ص 170
[5]. الحاوي للفتاوی، سیوطی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج2، ص30
[6]. فرائد السمطين في فضائل المرتضي و البتول و الائمه من ذريتهم، جوینی، موسسة النشر، بیروت: ج2، ص35.

نویسنده: محمد یاسر بیانی