سلفیت و وهابیت
آخرین فرستاده‌ی خدا حضرت محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، برترین رسول الهی است که با میلاد پر از خیر و برکتش سبب شد تا پرده‌های جهالت از بین برود و نور رحمت الهی بر عالم هستی بتابد. هر سال مسلمانان، به شکرانه‌ی نعمت عظیم میلاد نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با برگزاری جشن و سرور در کشورهای اسلامی، این روز را گرامی می‌دارند.
گروه‌ها وفرقه‌های مختلف از دیرباز همواره در درون جامعه اسلامی خود را منتسب به اسلام کرده و قرائت‌های مختلفی را از اسلام ارائه کرده‌اند؛ با نگاه پارادایمی، اندیشه سیاسی مسلمانان را در سطح کلان می‌توان به سه جریان سنت گرایی دینی، نوگرایی دینی و تجدد گرایی دینی، تقسیم کرد.
حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) سرانجام پس از رحلت پدر بزرگوار (صلی‌الله‌علیه‌واله)، از حق خلافت همسرش که به تعیین الهی بود به شدت دفاع کرد و در جریان هجوم عمر بن خطاب (به هواداری از خلافت ابوبکر)، به خانه‌اش به گونه‌ای میان درب و دیوار آسیب دیدند که علاوه بر صدمه‌های سخت، جنین ایشان نیز سقط شد و تازیانه‌های بی‌شماری بر جان و روح او نشست.
در وانفسای رحلت پیامبر چه گذشت؟ امیرالمؤمنین مشغول غسل و تجهیز پیکر مطهر رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است و ابوبکر نیز در خانه است و جمعی از مسلمین در خانه پیامبر اجتماع کرده‌اند. عمر پنهانی به گونه‌ای که دیگران مطلع نشوند، ابوبکر را از خانه صدا می‌زند تا او را به سقیفه ببرد. همان سقیفه‌ای که اساس بدبختی‌های اسلام از آنجا آغاز شد.
علمای اهل سنت برای توسل و تبرک و برآورده شدن حاجت خودشان به زیارت قبر اولیای الهی می‌رفتند، تا خداوند دعای آن‌ها را به اجابت برساند؛ چنان‌چه بسیاری از علمای اهل سنت به زیارت قبر امام رضا (علیه‌السلام) می‌رفتند تا توسل و تبرک به این ولی خداوند داشته باشند.
روز ملی عربستان سعودی، (الیوم الوطنی للمملکة العربیة السعودیة) در ۲۳ سپتامبر هر سال، در عربستان سعودی، به مناسبت تأسیس پادشاهی عربستان سعودی توسط پادشاه عبدالعزیز در سال ۱۹۳۲ میلادی، جشن گرفته می‌شود. این روز در عربستان سعودی تعطیل است.
اغلب مفتیان سلفی و وهابی، اطعام درعزاداری و ایام خاص را بدعت و برخی فتوا به تحریم داده‌اند، ولی علمای اهل سنت فتوا به جواز داده‌اند و روایات معتبری در کتب اهل سنت، دال بر جواز اطعام به عزاداران موجود است.
بی‌شک در بین گروه‌ها و فرق اسلامی و از جمله بین شیعیان و اهل‌تسنن موارد اختلافی وجود دارد، اما با توجه به آیات صریح قرآن مجید که همه مسلمانان را به حفظ وحدت اسلامی فرا می‌خواند، شیعیان گام‌های موثری مانند نام‌گذاری هفته وحدت و غیره دارند، ولی متأسفانه عوامل وهابیت بدون در نظر گرفتن مصالح روز، عامل تفرقه شدند.
پس از رحلت رسول اکرم (صلی‌اله‌علیه‌وآله)، اصحاب آن حضرت به جمع‌آوری قرآن اقدام کردند. امیرالمؤمین علی (علیه‌السلام)، نخستین پیرو رسول خدا که از همه یاران آگاه‌تر به مواقع تنزیل و تأویل قرآن بود، پیش از همه به این کار اقدام کرد و آیات قرآن را با ویژگی‌های خاصی در یک‌جا و در کنار هم قرار داد و به مردم عرضه کرد؛ لکن به دلایلی مورد استقبال و پذیرش دستگاه رسمی خلافت واقع نشد.
اندیشه مهدویت باور سترگی است که ریشه در اعماق تاریخ دارد. جریان خروشان این تفکر در بستر ادیان و مذاهب و فرهنگ بشری انبوهی از آگاهی‌ها، آرمان‌ها و تخیلات را فراهم کرده است. امید به ظهور منجی در باور هر شخص بدون در نظر داشتن عقیده و مذهب وجود دارد؛ در اسلام نیز از این نوع روایات در بین شیعه و اهل سنت وجود دارد.
یکی از مسائل پر تنش که گاه به مثابه شبهه و پرسش و در نهايت به صورت اتهام از سوی برخي از گروه‌های تندروی افراطی سلفی عليه شيعه درآمده است، دروغ‌گویی توسط شیعه به علت اعتقاد به تقيه است، در حالی‌که احادیث تقیه در منابع معتیر اهل سنت موجود است.
غیب‌دانی انبیاء وغیر انبیاء یکی از مسائل کلامی است که از دیرباز تاکنون اندیشمندان مسلمان را به خود مشغول کرده و درباره آن اظهارنظرهای متفاوتی ابراز داشته‌اند. وهابیت در طول تاریخ برای تاختن به شیعیان این مسئله را بهانه قرار داده‌اند و با اعتقاد شیعه به علم غیب غیرانبیا، از جمله امامان، مخالفت، و شیعیان را به شرک و غلو متهم کرده‌اند.
یکی از کارشناسان شبکه وهابی در مورد توسل شیعیان به حضرت علی اصغر (علیه‌السلام) و وجود مبارک آن حضرت تشکیک کرد و وجود ایشان را منکر شد، و گفت: وجود این طفل دروغ محض است. در پاسخ باید گفت که نه تنها به وجود این طفل در تاریخ معتبر اهل سنت تصریح شده است بلکه حتی در تاریخ معتبر اهل سنت نحوه شهادت این طفل بیان شده است.
برداشت می‌شود که گویا در مورد توسل به افرادی چون حضرت علی اصغر (علیه‌السلام)، ابهامی در ذهن برخی از افراد وجود دارد که ریشه‌اش می‌تواند این باشد که در این دنیا، یک طفل شش ماهه نمی‌تواند از مقامات معنوی برخوردار شود؛ اما با توجه به شواهد قرآنی موجود می‌توان اثبات کرد که حتی در طفولیت نیز می‌توان از مقامات معنوی برخوردار بود.