متن مقاله
بر خلاف وهابیت تکفیری که توسل و تبرک به قبور اولیای الهی را بدعت می‌دانند، در طول تاریخ مشاهده می‌شود که علمای زیادی از اهل سنت به زیارت قبر امام رضا (علیه‌السلام) برای توسل و تبرک می‌رفتند و در این نوشتار به برخی از آن‌ها از باب نمونه اشاره می‌شود:

ابن خزیمه و ابوعلی ثقفی
ابن حجر عسقلانی در «تهذیب التهذیب» از حاکم نیشابوری نقل می‌کند و می‌نویسد: «وسمعت أبا بكر محمد بن المؤمل بن الحسن بن عيسى يقول خرجنا مع إمام أهل الحديث أبي بكر بن خزيمة وعديله أبي علي الثقفي مع جماعة من مشائخنا وهم إذ ذاك متوافرون إلى زيارة قبر علي بن موسى الرضي بطوس قال فرأيت من تعظيمه يعني بن خزيمة لتلك البقعة وتواضعه لها وتضرعه عندها ما تحيرنا.[1] از محمّد بن مؤمل بن حسن بن عیسی شنیدم که می‌گفت: همراه ابوبکر بن خزیمه امام اهل حدیث و هم‌تراز او ابوعلی ثقفی و جمع زیاد و کثیری از بزرگان و مشایخمان به زیارت قبر علی بن موسی الرضا (علیه‌السلام)، در طوس رفتیم. محمّد بن مؤمل گفت: ابن خزیمه، چنان در برابر بارگاه آن حضرت، تعظیم و کرنش و تضرع (گریه و زاری) می‌کرد که حیرت زده شدیم.»
علاوه بر ابن خزیمه و آن مشایخ، این تواضع و تعظیم و تضرع نزد قبر امام رضا (علیه‌السلام)، مورد تأیید حاکم نیشابوری و ابن حجر عسقلانی است و آن‌ها نگفتند چنین عملی شرک یا بدعت است. آیا وهابیت می‌توانند به ابن خزیمه و ابوعلی ثقفی و حاکم و ابن حجر عسقلانی، لقب مشرک یا مبتدع بدهند؟!!

ابن حبان
ابن حبان می‌نويسد: «وقبره بسنا باذ خارج النوقان مشهور يزار بجنب قبر الرشيد قد زرته مرارا كثيرة وما حلت بي شدة في وقت مقامي بطوس فزرت قبر علي بن موسى الرضا صلوات الله على جده وعليه ودعوت الله إزالتها عنى إلا أستجيب لي وزالت عنى تلك الشدة وهذا شيء جربته مرارا فوجدته كذلك أماتنا الله على محبة المصطفي وأهل بيته صلى الله عليه وسلم الله عليه وعليهم أجمعين).[2] قبر امام رضا (علیه‌السلام) در سناباد، خارج نوقان که مشهور است، واقع شده است و در کنار قبر هارون الرشید زیارت می‌شود، من این قبر را دفعات زیادی زیارت کرده‌ام، و موقعی که در طوس مقیم بودم، هر سختی و شدتی  که به من روی می‌آورد، قبر علی بن موسی الرضا (صلوات‌الله‌علی‌جده‌و‌علیه) را زیارت کرده، دعا می‌‌کردم خدا آن را رفع کند، دعایم مستجاب می‌شد و خدا آن سختی را از من رفع می‌کرد و دعایم مستجاب می‌‌شد. این چیزی است که من بارها آن را تجربه کرده‌ام. خدا ما را با محبت مصطفی و اهل بیت او (علیهم‌السلام) بمیراند.»

حاکم نیشابوری
جوینی به نقل از حاکم نیشابوری می‌گوید: «وقد عرّفني اللّه من كرامات التربة خير كرامة، منها: أنّي كنت متقرّسا لا أتحرّك إلا بجهد فخرجت وزرت وانصرفت إلى نوقان بخفّين من كرابيس فأصبحت من الغد بنوقان وقد ذهب ذلك الوجع وانصرفت سالما إلى نيسابور.[3] خداوند مرا از كرامات تربتش بهترين كرامت را شناساند، از جمله آن‌كه من دچار بيماری خشكی مفاصل بودم و جز با مشقت نمی‌توانستم حركت كنم. بنابراين بيرون آمدم و زيارتش كردم و با دو كفش كرباسی به نوقان بازگشتم؛ صبح كه در نوقان بودم، تمام آن درد رفت و تندرست به نيشابور بازگشتم.»

اباالحسین بن ابی‌بکر
جوینی به نقل از حاکم نیشابوری می‌نویسد: «سمعت أبا الحسين بن أبي بكر الفقيه يقول: قد أجاب اللّه لي في كل دعوة دعوته بها عند مشهد الرضا، حتى إني دعوت اللّه (أن يرزقني ولدا) فرزقت ولدا بعد الإياس منه).[4] از ابوالحسين بن ابوبكر فقيه شنيدم كه می‌گفت: خداوند هر دعايی كه در مرقد امام رضا (علیه‌السلام) كردم، اجابت كرد؛ حتی از خدا خواستم فرزندی به من عنايت كند كه بعد از نااميدی فرزندی روزی كرد.»

پی‌نوشت:

[1]. ابن حجر عسقلانى، احمد، تهذيب التهذيب، ج 7، ص 388، مطبعة دائرة المعارف النظامية، هند، چاپ اوّل،1326ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. ابن حبان دارمي، محمّد، الثقات، ج 8، ص 457، دائرة المعارف العثمانية بحيدر آباد، دكن هند، چاپ اوّل، 1393ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. حمّويي جويني، ابراهيم بن سعد الدين، فرائد السمطين في فضائل المرتضى و البتول و السبطين و الأئمة من ذريتهم عليهم السلام، ج 2، ص 220، مؤسسة المحمود، بيروت، چاپ اوّل، 1400ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. فرائد السمطين في فضائل المرتضى و البتول و السبطين و الأئمة من ذريتهم عليهم السلام، ج 2، ص 220. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.