سلفیت و وهابیت
اعتماد به نفس از اصلی‌ترین عوامل رشد انسان است، ولی وهابیت اعتماد به نفس را جایز نمی‌دانند، چون بر این باورند که اعتماد به نفس در مقابل توکل به خداوند است.
یکی از اصول اعتقادی وهابیت حجیت فهم سلف است. توجه به سلف تا حدی است که مفتی اسبق عربستان، علم ابوجهل را از علم عالمان اسلامی برتر و بالاتر می‌داند.
وهابیت شیعیان را کافر می‌پندارند در حالیکه شیعیان مسلمان هستند و به احکام اسلامی عمل می‌کنند.
حصنی دمشقی با خبیث و مریض القلب دانستن ابن‌تیمیه و بی‌سواد دانستن پیروان وی، به نمونه‌هایی از انحرافات ابن‌تیمیه اشاره کرده و می‌گوید: «ابن‌تیمیه برای ایجاد فتنه و آشوب میان مسلمانان، محکمات قرآن و روایات را رها کرده و سراغ متشابهات قرآن و روایات رفته است.
حصنی دمشقی شافعی: ابن تیمیه با بهانه قرار دادن داستان عمر به ساحت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جسارت نموده است. مقام و منزلت آن حضرت را در دنیا پایین آورده و مدعی شده است که حرمت و رسالت آن بزرگوار پس از رحلت از بین رفته است. این سخنان کفر او را ثابت می‌کند.
ابن بطوطه در مورد ابن‌تیمیه می‌گوید: وی در علوم و فنون مختلفی اظهار نظر می‌کرد در حالیکه اختلال ذهنی و مشکل عقلی داشت... روزی در جلسه درس ابن‌تیمیه شنیدم که می‌گفت: همانگونه که من از منبر پایین می‌آیم خداوند نیز از آسمان به زمین می‌آید.
شافعیه و حنفیه در میان مذاهب اربعه بیشترین پیرو را دارد. یعنی اکثر اهل سنت پیرو یکی از این دو مذهب فقهی هستند، ولی با این حال مفتی اسبق عربستان این دو مذهب را اهل بدعت می‌داند.
سبکی درباره پیامدهای ناگوار پیروی از ابن‌تیمیه می‌گوید: ابن‌تیمیه ضررهای سهمگین و جبران ناپذیری را بر مِزی، ذهبی، بِرزالی و پیروان خود وارد ساخته است و آنان را به ارتکاب اشتباهات بزرگی وا داشته و در گرداب کارهای زشت و حفره‌های آتش فرو برده است.
عبدالعزیز بن محمد بن ابراهیم بن جماعه شافعی با لحن شدید در توبیخ ابن تیمیه می‌گوید: خداوند ابن تیمیه را ذلیل و گمراه ساخته، لباس خواری بر تن او پوشانده و چنان مبتلا به تهمت و کذب ساخت که جز خفت و بی‌آبرویی و حرمان نتیجه دیگری برای او نداشت. یافعی نیز معتقد است: افکار ابن‌تیمیه عجیب و غریب، باطل و با مذهب اهل سنت متباین است.
سبکی با انتقاد شدید از ابن‌تیمیه، از برداشت‌ها و تفسیرهای غلط وی از اصول عقاید، و به ویژه صفات خداوند پرده برداشته و با کفرآمیز خواندن برداشت‌ها و تفسیرهای غلط ابن‌تیمیه درباره اصول اعتقادات، بدعت‌های وی در فروع را بیشتر و بدتر از اصول اعتقادات دانسته است.
احترام به آرای مخالفان عالمان دیگر فرق اسلامی برخاسته از متن دین اسلام است. این ادب در باب صفات خبری خداوند از سوی عالمان اهل‌سنت انجام شده و این در حالی است که وهابیت در این مبحث خلاف مشی اسلام را پی گرفته و اهل‌سنت را خارج از دایره سنی‌گرایی می‌خواند.
وهابیت بر خلافت آیات و روایات در اسلام اشخاص شک می‌کنند. چنانکه حتی اسلام یک زن آمریکایی که در آمریکا اسلام آورده است را نمی‌پذیرند. مفتی وهابی مدعی است باید اسلام آن زن مورد پرس و جو قرار گیرد.
ظاهر‌گرایی یکی از مبانی معرفت‌شناسی سلف‌گراها است، که یکی از ابعاد اصلی آن انکار مجاز است. طبق این مبنا باید الفاظ قرآن حمل بر حقیقت شود و مجاز بودن آنها مورد قبول نیست. این در حالی است که این اصل از سوی خود سلفی‌ها در عمل اجرایی نشده است.
شیخ شهاب الدین می‌گوید: دوست داشتم عقیده اهل سنت و جماعت را بیان کنم تا فساد و بطلان گفته‌های ابن تیمیه روشن شود، هر چند نیازی به ابطال گفته‌های ابن تیمیه نیست، زیرا خود ابن تیمیه همه ادعاهایش را نقض می‌کند و هر قاعده‌ای را که بنا نهاده، خودش آن قاعده را از بین برده است.