در دشمنی و عداوت محمد بن عبدالوهاب با هر آن‌چه که به حفظ کرامت و بزرگواری پیامبر خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مربوط می‌شود، هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای وجود ندارد؛ زیرا کمتر کسی است که امروزه سرگذشت آن پیر نابینایی را که در هنگام نماز بر آن حضرت درود فرستاد و توسط محمد بن عبد الوهاب به اعدام محکوم شد[1] را نشنیده باشد.
از جمله شرارت‌های دیگر ابن عبدالوهاب مشرک خواندن زائرین قبر رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود که مردم را از رفتن به زیارت قبر ایشان منع می‌کرد. اما مسلمانان منطقه احساء، این منع و فتوای ناپسند را تحمل نکرده و عازم زیارت شدند.
اما متاسفانه در هنگام برگشت مورد تعرض و هجوم پیروان محمد بن عبدالوهاب قرار گرفتند. وهابی‌ها ابتدا محاسن و ریش ایشان را تراشیدند و سپس به عنوان تشهیر و از بین بردن آبرو، آنان را وارونه بر مرکب‌هایشان سوار کردند و با همین حالت روانه احساء نمودند.[2]

پی‌نوشت:

[1]. زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، ص28
[2]. همان