وهابیت امروزه خود را پیرو مسلک محمد بن عبدالوهاب و از سویی داعیه زنده کردن اسلام اصیل، یعنی همان اسلام صدر اسلام را دارند. ایشان باید بدانند که اولین چیز بعد از ایمان به خداوند، ایمان و عمل به دستورات خداوند و حفظ کرامت نبی مکرم اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است، یعنی همان شخصی که خود را سینه چاک آن می‌دانند.
اما آن‌چه ایشان بر زبان جاری می‌کنند، بر خلاف آن چیزی است که به آن معتقد بودند و عمل می‌کنند. چرا که محمد بن عبدالوهاب به پیروی از معاویه و با کراهت داشتن از ذکر صلوت بر رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از انجام آن، مخصوصاً بعد از اذان و بر بالای منابر جلوگیری می‌کرد، تا جایی که برای متخلفین از این دستور خلاف، مجازات‌های سنگینی را نیز وضع کرده بود. از جمله موذن نابینایی را که بعد از جملات اذان، بر آن حضرت درود و سلام فرستاد را اعدام کرد.[1]
وی در اقدامی دیگر تمامی کتاب‌هایی را که در فضیلت صلوات نوشته شده بود را به بهانه دفاع از توحید به آتش کشید.[2]

پی‌نوشت:

[1]. زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، ص28
[2]. همان