سلفیت و وهابیت
کسانیکه قصد پیروی از آیین وهابیت را داشته باشند، باید به مشرک و کافر بودن خود و پدر و مادرشان و ... شهادت می‌دادند تا اجازه ورود به آیین وهابیت به آنان داده شود.
هیئت امر به معروف و نهی از منکر عربستان یا همان پلیس دینی در اختیار آل شیخ و مفتیان وهابی است که مسلمانان زیادی را به جرم دعا و توسل دستگیر کرده است.
محمد بن عبدالوهاب به کسیکه از بخشش خداوند در ماه رمضان پرسیده بود، گفت: خداوند در هر شب ماه رمضان صدهزار نفر را می‌آمرزد و در آخرین شب ماه رمضان به اندازه تمامی شب‌های گذشته، گنه‌کاران را می‌بخشد. او گفت: آنان مسلمانند، در حالیکه پیرو تو نیستند.
اما محمد بن عبدالوهاب با تشبیه دعوت خود به دعوت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) کسانی را که از اهالی منطقه درعیه به وی ایمان می‌آوردند را «انصار» و کسانی را که از خارج از منطقه درعیه ایمان می‌آوردند، «مهاجرین» نامید.
ابن عابدین حنفی با تشبیه وهابیت به خوارج در دوران صدر اسلام این‌گونه می‌نویسد: یکی از ویژگی‌های خوارج این است که تنها خودشان را مسلمان می‌دانند و تمامی مخالفانشان را تکفیر می‌کنند. پیروان محمد بن عبدالوهاب نیز همین ویژگی را دارند.
وهابیت اطلاق کلمه «مفتی اعظم» را برای خودشان جایز می‌دانند، ولی اطلاق کلمه «سیدنا محمد» را برای پیامبر (ص) جایز نمی‌دانند!
مفتی وهابی بازی فوتبال را حرام می‌داند، چون معتقد است که بازی قمار است.
محمد بن‌عبدالوهاب با پایین آوردن شآن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حد یک انسان معمولی از ایشان تعبیر به طارم یا پستچی کرده است و با این تشبیه بر این باور است که ایشان صرفا یک پیام‌رسان بوده و پس از رحلت کاری از او ساخته نیست!
برخی از مغرضین سلفی با تهمت و افترا تمام سعی و تلاش خود را می‌کنند تا در میان مذاهب اسلامی جایگاه شیعه امامیه را خراب کنند و با وارد کردن اشکالات واهی و خدشه‌های پوچ بر این مذهب حقی بتازند که در حقیقت اینان به خاطر جهل و ندانستن تاریخ اسلام، سخنان لغو و بیهوده بیان می‌دارند.
رفاعی از علمای بزرگ کویت خطاب به وهابیان عربستانی می‌گوید: شما به تخریب خانه ام المومنین خدیجه کبری اولین حبیبه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) رضایت دادید و هیچ عکس العملی از خود نشان ندادید ... چرا از خدا نمی‌ترسید؟
محمد بن عبدالوهاب با تاکید بر حرمت توسل به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و کافر دانستن متوسلین به آن حضرت، در تمامی خطبه‌های نماز جمعه خود، همواره این جمله را تکرار می‌کرد: «من توسّل بالنّبی فقد کفر»
پیروان محمد بن عبدالوهاب (وهابی‌ها) زایرین قبر پیامبر را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند، تا جایی که برای گروهی از زائرین، ابتدا محاسن و ریش ایشان را تراشیدند و سپس به عنوان تشهیر و از بین بردن آبرو، آنان را وارونه بر مرکب‌هایشان سوار کردند و با همین حالت روانه شهر خود نمودند.
محمد بن عبدالوهاب به پیروی از معاویه و با کراهت داشتن از ذکر صلوت بر رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از انجام آن، مخصوصا بعد از اذان و بر بالای منابر جلوگیری می‌کرد، تا جایی که برای متخلفین از این دستور خلاف، مجازات‌های سنگینی را نیز وضع کرده بود.
یکی از کسانیکه همه مسلمانان را، بدون استثنا، تکفیر می‌کرد، محمد بن عبدالوهاب بود؛ او به این اتهام که مسلمانان متوسل به پیامبر می‌شوند و بر قبور اولیای خود گنبد و بارگاه می‌سازند و از اولیا طلب شفاعت می‌کنند، آنان را تکفیر می‌کرد، او که عقایدش در حقیقت همان عقاید ابن‌تیمیه بود بسیاری از علمای اهل‌سنت به مخالفت با وی پرداختند.