معاویه نزد سلفیان دارای ارزش و احترام خاصی است به نحوی که او را «خال المومنین» می‌خوانند و حتی تا امروزه نیز در برخی کشورها نام خیابان‌های شهرشان را به اسم او نام‌گذاری می‌کنند. بسیاری از ایشان به اعمال خلاف شرع معاویه و سنت‌های خلاف شرع او نیز آگاهی دارند، با این وجود تعصب جاهلانه باعث گردیده تا وی را به عنوان یک صحابی، محترم بشمارند و حال آن‌که صرف صحابی بودن به خودی خود نمی‌تواند دارای ارزش و کرامت باشد.
از جمله اعمال خلاف شرع معاویه، می‌گساری پس از منع آن در اسلام است که وی هم‌چنان از نوشیدن آن ابائی نداشت.
عبدالله بن بریده می‌گوید: «روزی با پدرم نزد معاویه رفتیم. معاویه ما را بر روی فرش نهاد سپس غذا برایمان آوردند. پس از آن به دستور معاویه شراب آوردند. معاویه از آن خورد و به پدرم نیز تعارف کرد. پدرم از خوردن آن امتناع کرد و گفت: بعد از تحریم شراب توسط پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، از آن نخوردم.»

پی‌نوشت:

[1]. احمد بن‌حنبل، المسند،  دار صادر بیروت، ج5، ص347