مخالفت با سنّت و آن‌چه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به آن عمل می‌کردند، از شاخصه‌های وهابیت است و این فرقه برای تثبیت خود و مرزبندی با سایر مسلمانان، معتقد هستند باید سنت‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) که شیعیان به آن‌ها عمل می‌کنند، کنار گذاشته شود!
ابن‌تیمیه با ابراز خوشحالی و استقبال از تفکرات امویان و مروانیان، می‌نویسد: «برخی از فقها معتقدند اگر شیعیان به مستحبی عمل کنند، به گونه‌ای که از شعارهای آنان گردد، ما آن مستحب را کنار می‌گذاریم و به آن عمل نمی‌کنیم؛ زیرا در این صورت کنار گذاشتن آن مستحب، هرچند واجب نیست، اما اگر به آن عمل کنیم به شیعیان شباهت پیدا می‌کنیم و اهل سنت از شیعیان مشخص نمی‌شوند، در حالی‌که مصلحت اقتضا می‌کند جهت شناخته شدن اهل سنت از شیعیان و مرزبندی میان ما و شیعیان و برای مخالفت با شیعیان، آن مستحب را ترک کنیم و به آن عمل نکنیم.[1]

پی‌نوشت:

[1]. ابن‌تیمیه، منهاج السنه النبویه فی نقض کلام الشیعه القدریه، بیروت لبنان، ج2، ص615