سلفیت و وهابیت
یکی از مصادیق شرک از نظر محمد بن عبدالوهاب، توسل به ارواح اولیاء الهی است. وی می‌پندارد ارواح انبیا و اولیاء الهی بعد از مرگ قادر به برآوردن حاجت‌های طلبکار و سائل نیستند، لذا توسل به آنها موجب شرک است و این کار خلاف عقیده سلف است. که در پاسخ می‌گوییم جواز توسل در روایات و کتب حدیثی زیاد نقل شده است.
ابن‌تیمیه در حمایت از نظریه تثلیث سخنان کسانی را که این نظریه را قبول داشتند را در کتاب خودش آورده و عملا به ترویج آن کمک کرده است.
از جمله کسانی که به حمایت و بلکه ترویج نظریه تثلیث پرداخته بی‌شک ابن‌تیمیه بزرگ‌ترین نظریه پرداز قرن هفتم وهابیت است.
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب با رسول گرامی اسلام است. وی از شنیدن ذکر صلوات کراهت داشت و آن را زشت می‌شمرد؛ از فرستادن صلوات بعد اذان و پخش از مناره‌ها، به ویژه شب‌های جمعه جلوگیری می‌کرد و فرد متخلف را شدیداً مؤاخذه و تنبیه می‌کرد.
ظاهراً منظور محمد بن عبدالوهاب از اینکه توسّل را شرک می‌داند، آن است که توسّل منافات با توحید افعالی دارد. در حالیکه شیعه آنچه را که در توسّلاتش به آنها متوسّل می‌شود را، شخص یا چیز تأثیرگذاری در جهان هستی درعرض خداوند نمی‌داند، بلکه آنها را در طول دستگاه آفرینش می‌داند و این مطلب منافاتی با توحید افعالی ندارد.
یکی از مصادیق شرک از نظر محمد بن عبدالوهاب، توسل به ارواح اولیاء الهی است. وی می‌پندارد ارواح انبیا و اولیاء الهی بعد از مرگ قادر به برآوردن حاجت‌های طلبکار و سائل نیستند، لذا توسل به آنها موجب شرک است و این کار خلاف عقیده سلف است. اما در مقابل می‌بینیم که بزرگان و علمای اهل‌سنت توسل به ارواح اولیاء الهی را جایز می‌دانند.
یکی از مصادیق شرک از نظر محمد بن عبدالوهاب، توسل به ارواح اولیاء الهی است. وی می‌پندارد آنان بعد از مرگ قادر به برآوردن حاجت‌های طلبکار و سائل نیستند، لذا توسل به آنها موجب شرک است. وی می‌گوید: «هر کس گمان برد که بین خداوند و خلائق کسانی وساطت می‌کنند و حوائج مردم را نزد خدا می‌برند، اینان به خداوند بدگمان هستند.»
کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. از باب نمونه می‌توان به تخریب آثار بزرگان در مکه مکرمه اشاره کرد. وهابیون در سال 1218 قمری پس از مسلط شدن بر مکه، تمام آثار بزرگان دین را تخریب و با خاک یکسان نمودند.
کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. از باب نمونه می‌توان به تخریب زیارتگاه صحابه و قبر برادر خلیفه دوم اشاره کرد. نخستین کاری که محمد بن عبدالوهاب انجام داد، ویران کردن زیارتگاه‌های صحابه و اولیاء در اطراف عیینه بود.
کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. از باب نمونه ایوب صبری می‌نویسد: عبدالعزیز بن سعود گفت: ما باید همه شهرها و آبادی‌ها را به تصرف خود درآوریم. برای تحقق بخشیدن به این آرزو ناگزیر هستیم همه علمای اهل‌تسنن را از بین ببریم.
کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. از باب نمونه یکی از جنایات وهابیان در گذشته به آتش کشیدن محصولات زراعی است عبدالعزیز به قصد جهاد وارد منفوحه شد و محصولات زراعی آنان را به آتش کشید و تعداد ده نفر را نیز به قتل رساند.
کشتار شیعیان در عتبات عالیات توسط وهابی‌ها، به راستی صفحه‌ای سیاه در تاریح اسلام است. صلاح الدین مختار می‌نویسد: «در سال 1216 قمری، امیر سعود با قشون بسیاری متشکل از مردم نجد، عشایر جنوب، حجاز، تهامه و دیگر نقاط، به قصد عراق حرکت کرد. وی در ماه ذی‌القعده به شهر کربلا رسید و بیشتر مردم را به قتل رساندند.
وهابیت فرقه‌ای منحرف و منسوب به محمد بن عبدالوهاب است. وی عقیده باطل خود را در «نجد» آشکار نمود. محمد بن عبدالوهاب، آراء و عقاید منحصر به فردی داشت. از باب نمونه زینی دحلان در این باره می‌نویسد: «محمد بن عبدالوهاب در روز جمعه در مسجد درعیه سخنرانی کرده و گفت: هر کس به پیامبر متوسل شود، مرتکب کفر شده است.»
کافر دانستن مسلمانان توسط محمد بن عبدالوهاب و پیروان وی، سرچشمه بسیاری از آشوب‌ها و فتنه‌های تاریک جهان اسلام در گذشته و حال به شمار می‌رود. از باب نمونه یکی از جنایات وهابیان در گذشته قتل عام مردم طائف بود. جمیل صدقی زهاوی می‌نویسد: «از زشت‌ترین کارهاب وهابیان، قتل عام مردم طائف است که بر صغیر و کبیر رحم نکردند.»