سلفیت و وهابیت
از انحرافات محمد بن عبدالوهاب این بود که اصل تقیّه را باطل می‌شمرد و با فحش و ناسزاگویی، طرفداران تقیه را کافر می‌خواند، در حالیکه به توجه به قرآن و روایات، تقیه امری مسلم و مورد تأیید است که بر عمل به آن تأکید هم شده است.
یکی از اقسام توحید، توحید عبادی است. آلوسی سلف‌گرا در تعریف، عبادت را عالی‌ترین مرتبه خضوع می‌داند. با این تعریف باید سجده حضرت یعقوب (علیه‌السلام) که عالی‌ترین مرتبه خضوع است را در مقابل حضرت یوسف (علیه‌السلام) شرک دانست!!!
محمد بن عبدالوهاب ضمن مشرک خواندن مسلمانان، حضرت آدم و حواء را نیز از دایره توحید خارج کرده و به ایشان اتهام شرک وارد کرده است. این عقیده افزون بر اینکه مخالف آیات قرآن است، برپایه روایتی موهوم و جعلی است و ابن حزم، اجماع امت اسلامی را بر جعلی بودن این روایت نقل کرده است.
سلفی‌گری اصلاحی ذاتا با دیگر جریان‌های سلفی متفاوت است. این جریان بر خلاف دیگر فرقه‌های سلفی در جهت تقریب و هم‌گرایی اقدام می‌کند.
سلفیه سیاسی یکی از جریان‌های سلفی است که بیشتر به فکر آن است که از راه دیپلماتیک به خواسته‌های خود برسد.
با توجه به روایات حلف به غیر الله (سوگند خوردن به غیر خداوند) از دیدگاه وهابیت و سرکرده آنان یعنی محمد بن عبدالوهاب شرک است. اما باید بیان داشت که هیچ آیه ای از قرآن حلف به غیرالله را منع ننموده و افزون بر آنان، در آیات بسیاری سوگند به غیر الله موجود است. حداکثر استفاده از روایات نیز کراهت و تحریم حلف به غیر الله است.
محمد بن عبدالوهاب با یکسان‌انگاری اعمال مسلمانان با مشرکان زمان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، آیات و روایت در این باب را بر مسلمین منطبق دانسته و استغاثه را شرک می‌داند. این در حالی است که این آیات در مورد مشرکان جاری بوده و مسلمین اساساً خارج از مصادیق آنان هستند.
ذهبی سلفی در شرح حال ابان بن‌تغلب می‌نویسد: تشیع در میان تابعین و تابع تابعین رواج داشت و اگر روایات این دسته از راویان را کنار بگذاریم، بسیاری از آثار نبوی از بین می‌رود و این کار مفسده روشنی است. بنا براین می‌توان شیعه را حافظ و نگهبان سنت نبوی دانست.
سلفی‌گری تبلیغی گرایش از سلفیت است که محور فعالیت خود را تبلیغ اندیشه های سلفی می‌داند. سلفیه تبلیغی در همین راستا شبهاتی علیه مسلمانان مطرح می‌کند.
سلفیه جهادی پیرو اندیشه‌های سید قطب و عبدالسلام فرج به وجود آمد، ولی به تدریج از مسیر اصلی خود منحرف شود و به یک جریان تکفیری تمام عیار تبدیل شد.
سرکرده وهابیت (محمد بن عبدالوهاب) با استناد به روایتی مدعی است که تقیه نشان از نفاق و عامل به آن مستحق عذاب است. در حالیکه بنا به اعتراف بزرگان اهل‌سنت، داستان عمار و نزول آیه 106 سوره نحل بر امر تقیه تصریح دارد.
محمد بن عبدالوهاب در کتاب التوحید خود که دارای جایگاه ویژه‌ای در نزد وهابیان است، مدعی است که هر گونه دعا و درخواست از غیر خداوند، عبادت و موجب شرک است. اما با مراجعه به آیات قرآن، عبادت واقعی زمانی است که عابد به قصد الوهیت معبود، او را عبادت کند.
محمد بن عبدالوهاب در کتاب «رسالة فی الرّد علی الرافضة» به انکار حقّانیت و اعتقادات شیعه پرداخته و مدعی می‌شود که شیعه قائل به تحریف و نقص قرآن است و هرکس اعتقاد به تحریف و نقص قرآن داشته باشد، کافر است. پاسخ:عالمان شیعه و سنی، معتقدند تحریفی در قرآن روی نداده است و قرآن به طور متواتر نقل شده است.
یکی از انحرافات محمد بن عبدالوهاب این است که وی می‌گوید: «نماز خواندن در مساجدی که بر قبور انبیاء و صالحان بنا شده است، جایز نیست و بنای مسجد بر قبور حرام است.» که در پاسخ باید گفت عموم روایتی که می‌گوید نماز و دعا در هر مکانی جایز است، دلالت می‌کند بر اینکه نماز و دعا نزد قبر پیامبر و صالحان نیز جایز است.