سلفیت و وهابیت
داعش با استناد به روایاتی در صدد تشویق زنان به جهاد در میدان نبرد است. این در حالی است که روایت مورد نظر داعش دلالتی بر جهاد زن در میدان نبرد ندارد.
داعش با استناد به برخی از روایات ضعیف در صدد است که زنان را تشویق به جهاد در میدان نبرد کند. این در حالی است که حتی در روایت مورد استناد داعش برای ترغیب زنان به جهاد، مذمت شرکت زنان در میدان نبرد استفاده می‌شود.
در معنای لغوی و اصطلاحی وهابیت دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد: در لغت؛ وهاب، صیغه مبالغه است و به کسی اطلاق می‌شود که زیاد این عمل از او سر بزند. در اصطلاح؛ نام فرقه‌ای است که محمد بن عبدالوهاب آن را بنیان نهاد. وهابیان در فقه، پیرو مذهب حنبلی و در عقاید و برخی فروع، بر روش ابن‌تیمیّه‌اند و خود را «سلفیّه» می‌خوانند.
محمد بن الوهاب در سال 1115 هجری قمری در شهر عیینه از توابع نجد متولد گردید. پدرش، عبدالوهاب، از قضات آن شهر به شمار می‌رفت. محمد، فقه حنبلی را در زادگاه خود آموخت و سپس برای تکمیل معلومات خود رهسپار مدینه شد و در آنجا به تحصیل حدیث و فقه پرداخت. در دوران تحصیلش، گاهی مطالبی بر زبانش جاری می‌‍شد که از عقاید خاصی حکایت داشت.
بنیان‌گذار وهابیت محمد بن عبدالوهاب، فتوا به جواز قتل هر کسی که عقیده اهل‌سنت و جماعت را دارد می‌دهد، ولی امروزه وهابیت، بنا به مصالحی آن را مطرح نمی‌کنند. او در نامه خود به ابن عیسی که بر او احتجاج نموده که فقهاء به چیزی بر خلاف فهم او معتقدند؛ فقه مصطلح را که تمام مذاهب اسلامی بدان معتقدند، شرک می‌داند.
فعالیت‌های جهادی تکفیری وهابیت، در قالب احزاب و گروه‌های به اصطلاح اسلامی انجام می‌شود و خشونت جزو لاینفک اندیشه‌های آنها است. پرورش گروه‌های تندرو و متعصب مانند طالبان و سپاه صحابه و داعش و ... یکی از اقدامات اصلی وهابیت است تا بتواند سیاست‌های خود را در منطقه پیاده کند و خاورمیانه‌ی پر تنش و ناامنی به وجود آورند.
داعش از زنان می‌خواهد که در میدان جنگ شرکت کرده و افزون بر خودشان، مردان و فرزندانشان را نیز تشویق به جهاد کنند.
سلف، نام فرقه‌ای است که در ظاهر به دین اسلام تمسک می‌جویند، خود را پیرو سلف صالح می‌دانند و در اعمال، رفتار و اعتقادات خود می‌کوشند از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، صحابه و تابعین پیروی کنند. به گذشتگان از صحابه و تابعان آنان، سلفی اطلاق می‌شود، ولی در سخنان امروزی به پیروان احمد بن حنبل و اهل حدیث، سلفی می‌گویند.
یکی از انحرافات بنیان‌گذار وهابیت محمد بن عبدالوهاب این می‌باشد که وی به نکوهش یاران امیرمؤمنان می‌پردازد. که در پاسخ باید گفت این ده یا یازده نفری که محمد بن عبدالوهاب نام برده است، یاران مخلص و حواریون حضرت علی (علیه‌السّلام) بودند. البته در میان آنها دو نفر از اصحاب رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز وجود دارد.
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب با رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. از باب نمونه محمد بن عبدالوهاب درباره سفر برای زیارت می‌گوید: زیارت پیامبر مستحب است، ولی باید سفر برای زیارت مسجد و نمازگزاردن در آنجا انجام گیرد، نه به قصد زیارت باشد.
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب با رسول گرامی اسلام است. وی از شنیدن ذکر صلوات کراهت داشت و آن را زشت می‌شمرد؛ از فرستادن صلوات بعد اذان و پخش از مناره‌ها، به ویژه شب‌های جمعه جلوگیری می‌کرد و فرد متخلف را شدیداً مؤاخذه و تنبیه می‌کرد.
یکی از انحرافات بنیان‌گذار وهابیت محمد بن عبدالوهاب این است که وی امامیه را تکفیر کرده و می‌گوید: «و هر کس در کفر آنان شک کند، خودش کافر است.» وی می‌گوید: «هر کس یک فرد صحابی از صحابه پیامبر را دشنام دهد کافر است.» که در پاسخ باید گفت آیا سیره رسول خدا و تابعین و تابعین تابعین، این‌گونه بوده است؟
موضوع بنا و ساختن گنبد و بارگاه از موضوعات اختلافی بین محمد بن عبدالوهاب و مسلمانان است. در مقاله‌ی جریده ام القرا، آمده: ساختن قبه و بنا از قرن پنجم هجرت معمول گردیده است که در پاسخ باید گفت در واقع گنبد و ضریح نوعی محبت به اهل‌بیت پیامبر و تعظیم شعائر است.
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب (پیشوای وهابیت) با رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. از باب نمونه محمد بن عبدالوهاب درباره سفر برای زیارت می‌گوید: زیارت پیامبر مستحب است، ولی باید سفر برای زیارت مسجد و نمازگزاردن در آنجا انجام گیرد، نه به قصد زیارت باشد.