متن مقاله
فعالیت‌های جهادی تکفیری وهابیت، در قالب احزاب و گروه‌های به اصطلاح اسلامی انجام می‌شود و خشونت جزو لاینفک اندیشه‌های آن‌ها است. پرورش گروه‌های تندرو و متعصب مانند طالبان[1] و سپاه صحابه و داعش[2] و جندالله و ... یکی از اقدامات اصلی وهابیت است تا بتواند سیاست‌های خود را در منطقه پیاده کند و خاورمیانه‌ی پر تنش و ناامنی به وجود آورد که بازیچه قدرت‌های خارجی باشد؛ در این مقاله برآنیم تا به بررسی جندالله یا همان گروهک ریگی بپردازیم.

عبدالمالک ریگی متولد 1358 هجری شمسی است و با هدف آموزش عملیات انتحاری، اقدام به راه‌اندازی مدرسه‌ای در پاکستان کرده بود. در این مدرسه، افراد معتاد و فقیر از شهرهای ایالت بلوچستان پاکستان جمع‌آوری شده  و به آن‌ها آموزش عملیات انتحاری داده می‌شد. تعدادی از این افراد آموزش دیده، به کمربند انتحاری مجهز شده و با پشتیبانی گروهک تروریستی ریگی و به منظور انجام عملیات (انتحاری) وارد خاک ایران شدند. این گروهک پس از نخستین حمله تروریستی، نام «جندالله» را بر خود گذاشت. گروه «جنداالله» هدف اصلی خود را، دفاع از حقوق ملی و مذهبی قوم بلوچ و اهل‌‌سنت در استان سیستان و بلوچستان اعلام کرده بود، اما بسیاری از مردم غیر نظامی منطقه نیز قربانی عملیات تروریستی او و گروهش شدند. جندالله پس از مدتی نام «جنبش مقاومت ملی ایران»! را بر خود گذاشت. این تغییر نام، نمایان‌گر تغییر حامیان و خط دهندگان اصلی به گروه ریگی بود. یکی از مجاری تبلیغاتی ریگی رادیو صدای بلوچ است که از استکهلم سوئد پخش می‌شود. گروه ریگی علاوه بر آن بارها از شبکه «العربیه» که مالک اصلی آن حاکمان عربستان سعودی هستند، به عنوان بلند‌گوی تبلیغاتی خود استفاده کرده است. این شبکه در اقدامی بحث برانگیز، تصاویر کشته شدن مرزبانان ایرانی گروگان گرفته شده را پخش کرد. «العربیة» پیش از آن، اقدام مشابهی را نیز در مورد گروگان‌های غربی اسیر «القاعده» انجام داده بود.[3]

در ادامه از باب نمونه به بررسی چند مورد از اقدامات تروریستی گروهک ریگی می‌پردازیم:
حمله به کاروان انتقال رئیس جمهور که در تاریخ 29 آذر 1384 در مناطق کویری سیستان صورت گرفت و منجر به شهادت محافظ و راننده خودروی رئیس جمهور گردید.
حمله به پاسگاه مرزی گدار ناهوک سراوان در تاریخ 12 دی 1384 که در منطقه سراوان صورت گرفت و منجر به گروگان‌گیری 8 سرباز مرزبان و رئیس پاسگاه گردید. سربازان گروگان گرفته شده در تاریخ 10 بهمن همان سال با میانجی‌گری بزرگان طوایف منطقه آزاد شدند، ولی متأسفانه رئیس پاسگاه اعدام گردید.
حادثه تاسوکی در تاریخ 25 اسفند 1384 که در منطقه تاسوکی به وقوع پیوست و منجر به شهادت 22 تن از مسافران عبوری از محور زابل به زاهدان و آتش زدن 6 خودروی متعلق به مسافران و اسارت تعداد نامعلومی از مسافران و زخمی شدن فرماندار زاهدان گردید. اسماعیل احمدی مقدم و مصطفی پور محمدی، آمریکا را مشوق «جنبش مقاومت مردمی ایران» در این عملیات اعلام نموده و این عملیات را به سفارش نیروهای اطلاعاتی آمریکا دانستند. «جنبش مقاومت مردمی ایران» در تاریخ 2 فروردین 1385 با انتشار فیلمی عنوان کرد که در صورت آزاد نکردن 5 عضو این گروه از طرف نیروهای انتظامی ایران، گروگان‌های واقعی تاسوکی را خواهد کشت. عبدالحمید ریگی و 15 عضو دیگر «جنبش مقاومت مردمی ایران»، توسط نیروهای امنیتی پاکستان، دستگیر و در تاریخ 25 خرداد 1387 به ایران تحویل داده شدند.
حمله به اتوبوس حامل نیروهای سپاه پاسداران به وسیله خودروی حامل موارد منفجره در تاریخ 25 بهمن 1385 که در بلوار ثارالله شهر زاهدان واقع گردید و 13 نفر به شهادت رسیده و 30 تن دیگر از اعضای سپاه و مردم عادی زخمی شدند. این حمله از طرف سازمان ملل متحد محکوم گردید. «جنبش مقاومت مردمی ایران»، این حمله را عملی تلافی جویانه در قبال اعدام اعضایش نامید.[4]

پی‌نوشت:

[1]. برگرفته از مطبوعات مشهور و سایت‌های معروف جهان.
[2]. فرهنگ اسلامی، 24 خرداد 94.
[3]. چنگال در عقاب، میر سعید سید حکمت، ص 144.
[4]. جنگ نرم، علیرضا کیخا، ص 102 ـ 117.