ذهبی سلفی در شرح حال ابان بن‌تغلب می‌نویسد: تشیع در میان تابعین و تابع تابعین رواج داشت و اگر روایات این دسته از راویان را کنار بگذاریم، بسیاری از آثار نبوی از بین می‌رود و این کار مفسده روشنی است. بنا براین می‌توان شیعه را حافظ و نگهبان سنت نبوی دانست.

سلفیه جهادی پیرو اندیشه‌های سید قطب و عبدالسلام فرج به وجود آمد، ولی به تدریج از مسیر اصلی خود منحرف شود و به یک جریان تکفیری تمام عیار تبدیل شد.

محمد بن عبدالوهاب در کتاب التوحید خود که دارای جایگاه ویژه‌ای در نزد وهابیان است، مدعی است که هر گونه دعا و درخواست از غیر خداوند، عبادت و موجب شرک است. اما با مراجعه به آیات قرآن، عبادت واقعی زمانی است که عابد به قصد الوهیت معبود، او را عبادت کند.

یکی از انحرافات محمد بن عبدالوهاب این است که وی می‌گوید: «نماز خواندن در مساجدی که بر قبور انبیاء و صالحان بنا شده است، جایز نیست و بنای مسجد بر قبور حرام است.» که در پاسخ باید گفت عموم روایتی که می‌گوید نماز و دعا در هر مکانی جایز است، دلالت می‌کند بر اینکه نماز و دعا نزد قبر پیامبر و صالحان نیز جایز است.

قفاری اعتقاد به علم غیب امامان را ریشه در غلو و تنقیص علم الهی می داند. این در حالی است که علم الهی، ذاتی و بالاصاله بوده و علم غیب امامان معصوم از نظر کمیت (محدود بودن) و کیفیت (عرضی بودن) وابسته به علم ذاتی الهی است.

ناصر قفاری مدعی است که عقیده شیعه در باب بداء را مورد بازبینی قرار داده و با استناد به معنای لغوی بداء، آن را مستلزم جهل در علم خداوند می‌داند. این در حالی است که با رجوع به کتب شیعیان، می‌توان معنای صحیح بداء را آن‌گونه که مشتمل بر جهل علم خداوند نباشد، یافت و نیازی به رجوع به معنای لغوی نیست.