در بین انسانها متعارف است که در زمان جنگ و بعد از جنگ احکام متفاوتی را بین افراد در نظر می‌گیرند؛ این موضوع در اسلام نیز مورد توجه است. در برخی آیات تصریح به احکامی شده است که مقید به زمان جنگ است و تسری احکام زمان جنگ به بعد آن امری غیر انسانی است که از گروه‌های تکفیری بسیار دیده می‌شود.

وهابیت فرقه‌ای است منسوب به محمد بن عبدالوهاب؛ آنان در کتاب‌های خود نظراتی داده‌اند که برخی را بازگو می‌کنیم؛ از باب نمونه بن‌باز می‌گوید: روزی که پروردگار در روز قیامت می‌آید و ساقش را برای بندگانش کشف می‌کند، نشانه‌‎ای بین او و آنان است، در این هنگام است که همگی او را شناخته و از او پیروی می‌کنند.

وهابیت فرقه‌ای است منسوب به محمد بن عبدالوهاب؛ آنان در کتاب‌های خود نظراتی داده‌اند که یکی از آنها از این قرار است: گروه دائمی افتای وهابیان می‌نویسد: «رفتن به غار حرا از جمله شعائر حج و از سنت‌های اسلام نیست؛ بلکه از جمله بدعت‌ها و راهی به شرک است، و لذا باید مردم را از رفتن به آن منع کرد.»

یکی از علمای اهل‌سنت بغداد به نام جمیل صدقی زهاوی می‌نویسد: «از بزرگ‌ترین کارهای قبیح وهابیان، همان پیروان محمّد بن عبدالوهاب این بود که هنگام وارد شدن شهر طائف مردم را به طور عموم کشته و به کوچک و بزرگ رحم نکردند و قصد مأمور و امیر و شریف و پست کرده و همگی را به طور یکسان از دم تیغ شمشیر و نیزه گذراندند.»

گروه‌های تکفیری به دلیل این‌که اسلام برای کفار ارزشی قائل نیست و جان و مال آنان احترامی ندارد، اینگونه تصور کرده‌اند که باید این حکم را که یک دستور مباح است، به مرحله عمل برسانند. این در حالی است که کفاری که با ما در حال جنگ نیستند و امنیت مسلمانان را به خطر نمی‌اندازند، خداوند به عدالت و احسان به آنان تشویق می‌کند.

اهل‌سنت در عقیده پیرو ماتریدی و اشعری هستند و این مطلبی است که بزرگان حنفی به آن اشاره کرده‌اند؛ خلیل احمد سهارنفوری یکی از علمای دیوبندیه در این‌باره می‌‌گوید: «ما در عقیده از ابوالحسن اشعری و ابومنصور ماتریدی پیروی می‌کنیم.» ولی وهابیان شدیدا با عقاید ابومنصور ماتریدی و ابوالحسن اشعری مخالفند.