متن مقاله
فعالیت‌های جهادی تکفیری وهابیت، در قالب احزاب و گروه‌های به اصطلاح اسلامی انجام می‌شود و خشونت جزو لاینفک اندیشه‌های آن‌ها است. پرورش گروه‌های تندرو و متعصب مانند طالبان[1] و سپاه صحابه و داعش[2] و جندالله[3] و ... یکی از اقدامات اصلی وهابیت است تا بتواند سیاست‌های خود را در منطقه پیاده کند و خاورمیانه‌ای پر تنش و ناامنی به وجود آورد که بازیچه قدرت‌های خارجی باشد؛ در این مقاله برآنیم تا به بررسی سپاه صحابه بپردازیم.

از دیرباز شیعیان و اهل‌تسنن در شبه قارّه هند در کنار هم به عنوان برادران مسلمان می‌زیستند، تا زمانی که وهّابیون متعصّب به عنوان سپاه صحابه شروع به قتل و عام و کشتار شیعیان کردند و با استفاده از ترورهای بی‌رحمانه، خون این گروه از مسلمانان را اعمّ از زن و مرد و کودک و پیر را ریختند؛ شیعیان نیز در بعضی از موارد به مقابله برخاستند و ناامنی، منطقه را فرا گرفت. این سپاه که ادّعا دارد پیرو دین پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بوده و از این رو خود را «سپاه صحابه» نامیده است، گروهی افراطی و یکی از فرق اهل‌تسنّن است. این گروه در اوایل دهه 1980 توسّط یک روحانی سنّی به نام «مولانا حق نواز جهنگوی»[4] تأسیس شد که مصادف با سال‌های اوّل انقلاب اسلامی در ایران بود و علّت پایه‌ریزی گروه صحابه این بود که از تأثیرگذاری انقلاب اسلامی ایران بر مردم پاکستان جلوگیری کند. این گروه یکی از اهداف مهّم خود را مبارزه با عزاداری امام حسین (علیه‌السّلام) و در واقع تخطئه قیام آن حضرت می‌دانستند و مجلّه «خلافت راشده» در طول سال‌های انتشار خود بارها این خواسته را مطرح کرده و از دولت پاکستان خواسته است تا ضمن برچیدن تمامی امام‌زاده‌های شیعه و حسینیّه‌ها، از برگزاری مراسم عزادای عاشورا در کلّیه مدارس و دانشگاه‌ها جلوگیری به عمل بیاورد. از دیگر اهداف این گروه، مبارزه با گروهی شیعی به نام «تحریک جعفری» بوده است که در پاکستان در سال 1979 تأسیس شده است. یکی از علل اصلی تشکیل «سپاه صحابه»، مبارزه با خطرات احتمالی شیعیان و ترس از رشد قدرت نظامی، سیاسی و مذهبی آنان در منطقه بوده است. بنا به آماری که «پرویز مشرّف» اعلام کرده است؛ فقط در عرض یک سال، 400 نیز از دو گروه بر اثر حملات دو جانبه به قتل رسیده‌اند. 

گروه «سپاه صحابه» علاوه بر حملات خود بر ضدّ شیعیان، ایرانیان مقیم پاکستان را مورد هدف تهاجمی خود قرار دادند، به این بهانه که آن‌ها از ناحیه حکومت شیعی در ایران مورد حمایت قرار می‌گیرند و باید از میان برداشته شوند. گروه «سپاه صحابه» می‌خواهند که پاکستان به طور رسمی به عنوان سرزمینی سنّی نشین معرّفی شود. قلعه‌های نظامی و سنگرهای این گروه، بیشتر در نواحی جنوبی پاکستان در منطقه مرکزی و پرجمعیت «پنجاب» و مرزهای کراچی واقع شده و تعداد دفاتر و مراکز فعّالیت این گروه به 500 مرکز بالغ می‌شود و در هر بخش از استان پنجاب، شاخه‌ای از این گروه وجود دارد و حدود صد هزار نفر در عضویت این گروه ثبت‌نام کرده‌اند و در کشورهای خارجی نیز مراکزی برای فعّالیت خود دایر کرده‌اند؛ کشورهایی چون: امارات متّحده عربی، عربستان سعودی، بنگلادش، کانادا و ... . بسیاری از حوزه‌های علمیّه و مدارس در ایالت پنجاب، توسط این گروه اداره می‌شود. هم‌چنین بسیاری از مدرسه‌های سنّی در خارج از کشور پاکستان نیز تحت نظارت معلّمان و نیروهای «سپاه صحابه» اداره می‌شوند و افراد خود را برای ترور مخالفان آموزش می‌دهند.

«جهنگوی» در سال 1990 به قتل رسید. او در همان سال در انتخابات شورای ملی شرکت کرد، ولی رأی نیاورد، امّا کماکان در میان افراد خود از محبوبیت بهره‌مند بود. بعد از او «اعظم طارق» مسئولیت این گروه را به عهده گرفت. گروه «سپاه صحابه» توسّط نظامیان طالبان حمایت می‌شدند و «اعظم طارق» نیز آشکارا حمایت خود را از رهبر گروه طالبان اعلام می‌کرد و به شدّت با قوانین طالبان موافقت می‌کرد.

پی‌نوشت:

[1]. برگرفته از مطبوعات مشهور و سایت‌های معروف جهان.
[2]. فرهنگ اسلامی، 24 خرداد 94.
[3]. چنگال در عقاب میر سعید سید حکمت، ص 144.
[4]. جهنگوی، مؤسس سپاه صحابه، در مورد شیعه می‌گوید: من فریاد می‌زنم! شیعیان بدترین انسان‌های روی زمین و کافرترین انسان‌ها بر روی آن هستند. سپا صحابه، 400 عقیده شیعه.