خداوند به واسطه صفات رحمان و رحیم بودن همیشه بندگان را به سوی خود دعوت کرده و در موارد بسیاری در قرآن مجید قول بخشش گناهان را به ایشان داده است. هم‌چنین خداوند پاره‌ای از ایام را نیز به صورت خاص و ویژه برای مستغفرین قرار داده تا زمینه بخشایش ایشان فراهم آورده شود که از خاص‌ترین آن‌ها می‌توان به ماه مبارک رمضان اشاره کرد.
محمد بن عبدالوهاب هم‌چنان‌که می‌دانیم کسانی را که با افکار و عقایدش همسو نباشند را مشرک می‌داند.
با این پیش مقدمه شخصی از محمد بن عبدالوهاب درباره بخشش گنهکاران در ماه مبارک رمضان سؤال کرد و او در پاسخ گفت: خداوند در هر شب ماه رمضان صدهزار نفر را می‌آمرزد و در آخرین شب ماه رمضان به اندازه تمامی شب‌های گذشته، گنه‌کاران را می‌بخشد.
آن شخص گفت: کسانی‌که از تو پیروی می‌کنند به اندازه 0/1 (یک دهم) از آن‌چه تو گفتی نیستند. کسانی را که خداوند در شب‌های ماه مبارک رمضان می‌بخشد، مسلمانند، در حالی‌که تو، فقط پیروانت را مسلمان می‌دانی و سایر مسلمین را کافر می‌دانی.[1]

پی‌نوشت:

[1]. زینی دحلان، الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه، لبنان بیروت، ص27